Wisconsin Horticulture
er zijn verschillende algemene benaderingen voor de bestrijding van insecten. Bij het ontwikkelen van een algemene plaagbestrijdingsstrategie is het nuttig om alle beschikbare opties te overwegen. De meeste specifieke insectenbestrijdingsmethoden kunnen worden ingedeeld in de volgende hoofdcategorieën: culturele bestrijding, weerstand van de gastheer, fysische bestrijding, mechanische bestrijding, biologische bestrijding en chemische bestrijding. Niet alle zijn geschikt of nuttig in de thuistuin.
Cultural Control
deze methoden omvatten aanpassing van standaard landbouw-of tuinierspraktijken om ongedierte te voorkomen of om het milieu voor hen minder gunstig te maken. Er zijn verschillende soorten culturele controles; de volgende zijn een paar voorbeelden van veelgebruikte methoden.
vruchtwisseling vervangt een gewas dat gevoelig is voor een ernstig plaagorganisme door een ander gewas dat niet gevoelig is, op roterende basis. Bijvoorbeeld, maïs wortelworm larven kunnen worden uitgehongerd door het volgen van maïs met een tot twee jaar van een niet-gastheer gewas zoals sojabonen, alfalfa, haver, of andere gewassen. Vruchtwisseling werkt het beste in grotere gebieden waar de insecten niet gemakkelijk kunnen verplaatsen van de oude locatie van het gewas naar de nieuwe, daarom heeft deze techniek beperkte toepasbaarheid op tuin insect plagen. Sanitatie verwijst naar het houden van het gebied schoon van planten of materialen die ongedierte kunnen herbergen. Voorbeelden zijn het verwijderen van onkruid in kassen die mijten, bladluizen of witte vliegen kunnen herbergen; vernietiging van gewasresten zoals maisstoppels, squash wijnstokken, of gevallen appels die kunnen overwinteren sites voor ongedierte; reiniging van apparatuur die ongedierte kan verspreiden van het ene gebied naar het andere. Het bijsnijden van de val is de voorziening van het voedsel dat een insect bij voorkeur in de buurt van het te beschermen gewas levert; de insecten worden aangetrokken door het gewas van de val dat vervolgens wordt vernietigd. Pekelwormen zullen zich bijvoorbeeld concentreren in pompoen geplant in de buurt van komkommers, en de pompoen planten kunnen worden vernietigd. Een zorgvuldig overwogen tijd van het planten zal helpen voorkomen dat sommige plagen problemen zoals zaad made.
Gastheerresistentie
Host resistance, of plant resistance, wordt al tientallen jaren effectief gebruikt om de impact van ongedierte te verminderen. Sommige planten hebben fysische en chemische aanpassingen die hen in staat stellen om ongedierte af te weren, te verdragen of zelfs te doden. Kwekers proberen deze eigenschappen te gebruiken en zelfs te verbeteren om gewassen te ontwikkelen die resistent zijn. Veel variëteiten van belangrijke gewassen die vandaag worden geteeld, zoals tarwe, rijst, luzerne, maïs en appels zijn bestand tegen een of meer ongedierte. Historisch gezien was de ontwikkeling van resistente variëteiten vaak vervelend en langdurig, waardoor vele generaties van plantenhybridisatie nodig waren. Hoewel dergelijke traditionele technieken zullen worden voortgezet, is het waarschijnlijk dat moderne biotechnologische methoden ook ongedierte resistente gewassen zullen opleveren.
fysieke controles
dit zijn methoden die voorkomen dat insecten hun gastheer bereiken. Barriã res omvatten raamschermen voor het houden van gezondheid en overlast plagen uit gebouwen en planten ongedierte uit kassen, drijvende rij covers voor veel tuinbouwgewassen, en plant halsbanden om te voorkomen dat snijwormen aanvallen planten zoals tomaten. Verschillende soorten vallen kunnen worden gebruikt voor monitoring en/of controle, zoals lijmkartonvallen in huizen of rode bolvallen voor appelmaden. Codling motlarven kunnen worden gevangen onder kartonnen banden rond appelbomen; de banden worden verwijderd en vernietigd. Sommige ongedierte, zoals oorwormen en slakken, kunnen worden gelokt om hun dood in gezonken vallen gevuld met bier. In sommige gevallen zijn chemische kunstaas (die feromonen of andere chemische lokstoffen bevatten) beschikbaar om de effectiviteit van de val te verhogen. Voor elke schadelijke situatie moet het vangen worden geëvalueerd. In sommige gevallen, vallen kunnen leiden tot verhoogde schade, zoals feromoon-aas vallen voor Japanse kevers.
mechanische controle
mechanische controlemethoden verwijderen of doden ongedierte direct. Ze kunnen snel en effectief zijn, en velen zijn goed geschikt voor kleine acute ongedierte problemen, en zijn populair bij tuinders en huiseigenaren. Belangrijk is dat mechanische controles relatief weinig invloed hebben op de heilzame natuurlijke vijanden van plaagorganismen en andere niet-doelorganismen en daarom zeer geschikt zijn voor gebruik met biologische bestrijding in een geïntegreerde aanpak van plaagbestrijding (zie hieronder).
handpluk kan worden gebruikt voor grote of felgekleurde bladvoeder zoals Colorado aardappelkever, Mexicaanse bonenkever, en tomatenhoornworm. Sommige insecten zullen defensief van planten vallen als ze verstoord worden, en kunnen in een container met zeepwater worden geslagen. Schuddende planten zullen veel ongedierte verdrijven. Bijvoorbeeld, pruim curculio kevers kunnen worden verwijderd uit fruitbomen door ijverig bonzen boom ledematen met een gewatteerde stok en het verzamelen van de volwassen snuitkevers op een wit blad als ze uit de bomen vallen. Een sterke spray van water zal bladluizen en mijten uit kas, tuin en Kamerplanten verdrijven. Vliegmessen en muizenvallen zijn vormen van mechanische controle. De teelt of Grondbewerking stelt veel bodeminsecten bloot aan uitdroging of predatie door vogels.
biologische bestrijding
dit is het gebruik van nuttige organismen voor de bestrijding van ongedierte. Vele eeuwen geleden merkten Chinese boeren op dat mieren insectenplagen in hun citrusboomgaarden hielpen bestrijden door zich te voeden met rupsen, kevers en bladvoedende insecten. De boeren ontdekten dat door het verzamelen van de papieren nesten van een bepaald type mier van bomen op het platteland en het verplaatsen van hen in hun boomgaarden, ze kregen een betere controle over sommige ongedierte. Ze zorgden ook voor luchtbamboebanen tussen de citrusbomen om de mieren gemakkelijk van boom tot boom te laten bewegen. Deze inspanningen om het aantal mieren in de boomgaard te verhogen en hun efficiëntie als roofdieren te verhogen is het eerste geregistreerde optreden van biologische bestrijding van insecten, dat is de opzettelijke manipulatie van populaties van levende nuttige organismen, natuurlijke vijanden genoemd, om het aantal ongedierte of de hoeveelheid schade te verminderen.
biologische bestrijders (natuurlijke vijanden) van insecten zijn predatoren, parasitaire insecten en ziekteverwekkers van insecten. Roofdieren kunnen insecten of andere insectenetende dieren zijn, die elk veel insecten prooien tijdens hun leven consumeren. Roofdieren zijn vaak groot, actief en / of opvallend in hun gedrag, en worden daarom gemakkelijker herkend dan parasieten en ziekteverwekkers.
parasieten (ook parasitoïden genoemd) van insecten zijn andere insecten die hun eieren in of op het waardinsect leggen. Wanneer het parasietei uitkomt, voedt de jonge parasiet larve zich met de gastheer (de plaag) en doodt het. Meestal is dat één gastheer voldoende om de onrijpe parasiet te voeden totdat het een volwassene wordt. Veel parasieten zijn zeer specifiek voor het type gastheer insect dat ze kunnen aanvallen, en ze zijn niet schadelijk voor de mens. Hoewel insectparasieten zeer algemeen voorkomen, zijn ze niet bekend vanwege hun kleine omvang. Een van de kleinste, Trichogramma, is slechts ongeveer de grootte van de periode aan het einde van deze zin.
insecten worden, net als andere dieren, aangevallen door ziekteverwekkers. Microbiële bestrijding is een vorm van biologische bestrijding die insectpathogenen gebruikt om ongedierte te bestrijden. De ziekteverwekkers van het Insect omvatten virussen, bacteriën, schimmels, nematoden, en andere micro-organismen die insectenziekten veroorzaken. Ziekte-epidemieën onder insecten komen niet vaak voor in de natuur, behalve wanneer de insectenpopulaties zeer groot zijn of wanneer de omgevingsomstandigheden de groei van het ziekte-organisme bevorderen. Desondanks zijn insectenpathogenen zeer belangrijk in de constante onderdrukking van pestpopulaties. Ook zijn bepaalde insectenpathogenen zeer succesvol gemanipuleerd om biologische bestrijding van specifieke plagen te bereiken. Bijvoorbeeld, verschillende stammen van de bacterie Bacillus thuringiensis, algemeen bekend als” Bt”, worden op de markt gebracht om veel insecten, waaronder verschillende rupsen zoals kool loopers en gypsy motlarven, muggen, en Colorado aardappelkevers te bestrijden. Veel ziekteverwekkers van insecten vallen slechts één soort of een beperkte groep insecten aan en zullen daarom waarschijnlijk niet-doelsoorten zoals nuttige insecten, mensen, vee, wilde dieren of planten schaden.
er zijn drie brede benaderingen voor biologische bestrijding. De invoer van natuurlijke vijanden wordt uitgevoerd door federale en staatsagentschappen om betere voordelige natuurlijke vijanden te vinden en ze permanent te vestigen in nieuwe gebieden. Behoud van natuurlijke vijanden verbetert de effectiviteit van natuurlijke vijanden door landbouw-en tuinpraktijken die de nodige middelen voor hun overleving bieden en hen beschermen tegen gifstoffen en andere ongunstige omstandigheden. Vergroting van natuurlijke vijanden verhoogt tijdelijk het aantal natuurlijke vijanden door periodieke releases, waardoor het totale aantal natuurlijke vijanden toeneemt en de biologische controle wordt verbeterd.
chemische bestrijding
dit omvat het gebruik van chemische stoffen om ongedierte te doden of om hun voeding, paring of ander essentieel gedrag te remmen. De chemische stoffen die in chemische controle worden gebruikt, kunnen natuurlijke producten zijn, gesynthetiseerde nabootsingen van natuurlijke producten, of volledig synthetische materialen.
afweermiddelen, verwarren en irriterende stoffen zijn meestal niet giftig voor insecten, maar interfereren met hun normale gedrag en voorkomen zo dat insecten schade veroorzaken. Mottenballen en muggenwerende middelen zijn bekende voorbeelden. Breedschalig gebruik van synthetische geslacht feromonen kan insecten voldoende verwarren dat ze niet in staat zijn om te paren en nakomelingen te produceren – het gebruik van insect feromonen op deze manier wordt paringsverstoring genoemd. Dit is een methode die de WDNR heeft gebruikt om de verspreiding van gypsy moth in Wisconsin te vertragen, het laten vallen van feromoon vlokken uit vliegtuigen om grote arealen te behandelen. Een paar van dergelijke producten zijn in de handel verkrijgbaar voor andere insecten, zoals voor de bestrijding van kabeljauwmot in appels. Deze praktijk werkt het beste bij grote commerciële aanplantingen waar het minder waarschijnlijk is dat de gedekte vrouwtjes van buiten het behandelde gebied naar de aanplant zullen verhuizen. Veel van deze soorten gedrag chemische stoffen breken af of weg te wassen snel, en moeten vaak opnieuw worden aangebracht, gebruikt in een afgesloten gebied, of geformuleerd om langzaam vrij te geven over een lange periode.
insecticiden en miticiden omvatten vele soorten in de handel verkrijgbare toxinen, sommige van nature afgeleid, andere gesynthetiseerd, die worden gebruikt voor het doden van insecten en mijten.
chemische bestrijding, met name synthetische organische insecticiden, is ontwikkeld voor bijna elk insectenplaag. Ze worden veel gebruikt in geïndustrialiseerde landen om verschillende redenen: ze zijn zeer effectief – een product controleert vaak verschillende plagen; er zijn relatief lage kosten voor product of arbeid; en over het algemeen hun effecten zijn voorspelbaar en betrouwbaar. Chemische insecticiden hebben het beheer van grotere oppervlakten door minder individuen toegestaan vanwege de verminderde arbeid die nodig is voor fysieke en mechanische controles. Naast het gebruik ervan in de landbouw, zijn chemische insecticiden erg belangrijk geweest in de strijd tegen ziekten dragende insecten, zoals muggen die malaria dragen.
chemische controles hebben echter vele nadelen: de meeste hebben een biologische activiteit tegen vele levensvormen en kunnen daarom niet tot de doelsoorten behorende organismen beïnvloeden; om dezelfde reden vormen zij verschillende niveaus van gevaar voor de mens, met name voor bestrijdingsmiddelen en andere landbouwarbeiders; de meeste zijn zeer giftig voor nuttige insecten, zoals bestuivers en roofzuchtige en parasitaire natuurlijke vijanden; zowel doel-als niet-doelinsecten kunnen, soms zeer snel, resistentie tegen insecticiden ontwikkelen. Een te grote afhankelijkheid van chemische stoffen en een verminderd gebruik van andere controlemethoden hebben ertoe bijgedragen dat de landbouw van een meer natuurlijke, evenwichtige toestand is afgedwaald.
geïntegreerde plaagbestrijding
IPM is het vermengen van alle effectieve, economische en milieuhygiënisch verantwoorde plaagbestrijdingsmethoden tot één enkele, maar flexibele aanpak voor het beheer van plaagorganismen. Degenen die IPM beoefenen, realiseren zich dat het niet mogelijk of economisch haalbaar is om alle ongedierte te elimineren; in plaats daarvan moeten plaagpopulaties onder economisch schadelijke niveaus worden beheerd. Gebruikers van de IPM-aanpak erkennen en begrijpen het belang van de door de natuur geboden controles. Wanneer menselijk ingrijpen noodzakelijk is, moeten de minst invasieve praktijken, zoals plantenresistentie, biologische bestrijding en culturele controle, worden gebruikt omdat dit de praktijken zijn die het beste passen in duurzame landbouw. Zeer ontwrichtende of milieuschadelijke praktijken mogen alleen in laatste instantie worden toegepast. Chemische bestrijdingsmiddelen mogen alleen worden gebruikt wanneer dat nodig is, op basis van frequente en routinematige monitoring van plaagpopulaties. Natuurlijke vijandelijke populaties moeten ook worden gemonitord, zodat hun impact op ongedierte kan worden bepaald. Wanneer pesticiden nodig zijn, mogen indien mogelijk alleen die producten worden gebruikt die niet schadelijk zijn voor natuurlijke vijanden.
geïntegreerde plaagbestrijding is een dynamische en evoluerende praktijk. De specifieke beheersstrategieën variëren van gewas tot gewas, van locatie tot locatie en van jaar tot jaar, op basis van veranderingen in de plaagpopulaties en hun natuurlijke controles. Naarmate specifieke nieuwe benaderingen worden ontwikkeld, kunnen ook deze in het programma worden opgenomen. Moderne plaagmanagers zullen het meest effectief zijn als ze goed geïnformeerd zijn over hun ongedierte, nuttige insecten en alle beschikbare controlemogelijkheden.Uit “Biological Control of Insects and Mijts-An introduction to beneficial natural enemies and their use in pest management” door Mahr, Whitaker, and Ridgeway, (C) 2008 UW-Madison Division of Extension.
– Dan Mahr, Universiteit van Wisconsin-Madison