hoe de zebra zijn strepen kreeg.
er zijn veel verhalen en vragen over hoe de zebra aan zijn strepen is gekomen, en hier in Afrika is een van de meest bekende van de San / Bosjesmannen in de Kalahari woestijn in Namibië.
veel Afrikaanse verhalen en verhalen worden verteld over de wilde dieren in Afrika, om hun unieke uiterlijk of gedrag te verklaren.
dus, hoe kwam de zebra aan zijn zwarte strepen, of is het witte strepen? Ik zal je de fabel vertellen.
lang geleden, toen dieren nog nieuw waren in Afrika, was het weer erg warm en het weinige water dat er was, bleef over in een paar poelen en pannen.
een van deze resterende waterpoelen werd bewaakt door een luidruchtige baviaan, die beweerde dat hij de ‘heer van het water’ was en iedereen verbood om in zijn zwembad te drinken.
op een mooie dag toen een zebra en zijn zoon naar beneden kwamen om wat water te drinken, sprong de baviaan, die bij zijn vuur naast de waterpoel zat, op en blafte met luide stem. Ga weg, indringers. Dit is mijn zwembad en ik ben de heer van het water.’
‘ het water is voor iedereen, niet alleen voor jou, apengezicht,’ schreeuwde de zoon van de zebra terug.
‘ If you want some of the water, you must fight for it,’ keerde de baviaan in een fijne woede terug, en in een moment werden de twee opgesloten in de strijd.
heen en weer gingen ze vechten, waarbij ze een enorme stofwolk ophieven, totdat de zebra met een krachtige trap de baviaan hoog tussen de rotsen van de klif achter hen liet vliegen. De baviaan landde met een klap op zijn stoel, waarbij al het haar schoon werd, en tot op de dag van vandaag draagt hij nog steeds de kale plek waar hij landde.
de vermoeide en gekneusde jonge zebra, die niet keek waar hij heenging, strompelde terug door het vuur van de baviaan, dat hem verschroeide, waardoor zwarte brandstrepen over zijn witte vacht achterbleven.
de schok van het verbranden stuurde de zebra weg galopperend naar de savannevlaktes, waar hij sindsdien verbleef.
de baviaan en zijn familie blijven echter hoog tussen de rotsen waar ze tegen alle vreemden blaffen, en als ze rondwandelen, houden ze nog steeds hun staart omhoog om de zere steenbrand van hun kale patched bottoms te verlichten.