• Articles
• admin

napisane przez ekspertów medycznych Small Door ’ s

roztocza uszne mogą wpływać zarówno na koty, jak i psy, ale są szczególnie powszechne u kotów. Rozpoznawanie objawów roztocza uszu u kotów pomoże Ci leczyć stan, zanim doprowadzi do powikłań, takich jak infekcje lub uszkodzone błony bębenkowe.

w tym artykule

• czym są roztocza uszne

• objawy roztoczy usznych

• przyczyny roztocza ucha

• Diagnostyka roztoczy usznych

• leczenie roztoczy usznych

• & leczenie roztoczy usznych

• profilaktyka & szczepionki na roztocza uszu

• Zestawienie roztoczy usznych

roztocza uszne (otodectes cynotis mites) u kotów są powszechne. Są pasożytami, które normalnie żyją w przewodzie słuchowym, a czasami na powierzchni skóry. Roztocza ucha powodują stan znany jako otodektyczne mange. Chociaż nie zagrażające życiu, roztocza ucha są zaraźliwe dla innych zwierząt i może powodować poważne podrażnienie do kociego towarzysza.

objawy roztoczy u kotów są stosunkowo łatwe do rozpoznania, jeśli wiesz, czego szukać:

• drżenie głowy

• drapanie w uszach

• opadająca klapa ucha

• Ciemnobrązowy materiał w uchu

• zapalenie

• ropa

roztocza infekują zewnętrzny kanał słuchowy kota. Objawy mogą mieć nasilenie w zależności od poziomu zakażenia. Mogą wpływać na jedno lub oba uszy, a ich obecność często powoduje stan zapalny i intensywne swędzenie. Koty dotknięte roztocza ucha będzie drapać w uszach i potrząsać głowami, aby spróbować złagodzić ich dyskomfort, i można zauważyć, że ich uszy opadają.

w ciężkich przypadkach roztocza mogą prowadzić do zapalenia ucha zewnętrznego, jak również przewodu słuchowego zewnętrznego. Uszy kota mogą wydawać się czerwone i stan zapalny, i można zauważyć ropę lub ciemny materiał przypominający fusy kawy w kanale słuchowym kota. Roztocza ucha może również prowadzić do rozdarcia błony bębenkowej.

roztocza ucha są zaraźliwe, zazwyczaj rozprzestrzeniają się z jednego zakażonego zwierzęcia na drugie. Ponieważ roztocza mogą również zarażać psy i dzikie zwierzęta, istnieje wiele możliwości, aby twój kot miał kontakt z roztoczami codziennie, szczególnie jeśli twój kot wychodzi na zewnątrz lub spędził czas w schronisku dla zwierząt.

koty mogą również łapać roztocza z zanieczyszczonych powierzchni, takich jak ściółka i narzędzia do pielęgnacji, i środowisk, takich jak pomieszczenia do wsiadania.

lekarz weterynarii zbada kota pod kątem objawów klinicznych, jak również oceny ich ogólnego stanu. Następnie lekarz weterynarii może zalecić biorąc skrobanie skóry lub wymaz z ucha szukać oznak roztocza ucha, jak roztocza siebie i ich jaj. Jeśli roztocza uszu nie są znalezione,ale ich obecność jest nadal podejrzewa, lekarz weterynarii może zalecić leczenie roztoczy uszu tak. W takich przypadkach diagnoza jest stawiana po ustąpieniu objawów.

roztocza uszne są częstym, rutynowym problemem u kotów. W zależności od stanu kota, jednak, lekarz weterynarii może zalecić dodatkową diagnostykę szukać innych chorób podstawowych, jak wtórne bakteryjne lub drożdże infekcje ucha.

roztocza u kotów są schorzeniem uleczalnym. Dostępne są zarówno zabiegi ogólnoustrojowe, jak i miejscowe, w tym ogólnoustrojowa Selamektyna, moksydektyna, Iwermektyna i milbemycyna. Lekarz weterynarii może również oczyścić uszy kota odpowiednim roztworem czyszczącym.

w niektórych przypadkach może być konieczne dodatkowe leczenie w celu leczenia wtórnych zakażeń. Drapanie może otworzyć uszy kota na grzybicze i bakteryjne infekcje ucha, które wymagają leków do rozwiązania.

czy jest lekarstwo na kocie roztocza?

jest lekarstwo na roztocza uszu. Leki mogą rozwiązać objawy kota i wyeliminować roztocza, o ile postępujesz zgodnie z instrukcjami i leczysz przez zalecany czas.

czy roztocza uszu są zakaźne dla ludzi lub innych zwierząt domowych?

roztocza ucha są zaraźliwe dla innych zwierząt. Podczas gdy ludzie nie mogą zawrzeć umowy otodectes cynotis, psy, koty i inne zwierzęta domowe mogą łapać roztocza. Większość lekarzy weterynarii zaleca leczenie innych zwierząt domowych w gospodarstwie domowym na roztocza, nawet jeśli nie są objawowe. Zapobiegnie to rozprzestrzenianiu się pasożytów, a także zmniejszy ryzyko reinfekcji. Zapytaj lekarza weterynarii o wszelkie dodatkowe kroki, które można podjąć w celu odkażenia domu.

jaki jest koszt leczenia roztoczy usznych u kotów?

na szczęście roztocza uszne są stosunkowo niedrogie w leczeniu. Chociaż koszt może się różnić w zależności od praktyki i zależy od ciężkości infekcji i liczby kotów w gospodarstwie domowym, można oczekiwać, aby zapłacić za wstępną wizytę w biurze, leki, i dodatkowe wizyty kontrolne.

leczenie kota jest równie ważne jak Leczenie początkowe. Kuszące jest przerwanie podawania leków, gdy objawy zaczynają ustępować, zwłaszcza u kotów, które mogą być trudne do powstrzymania. Jednak niepowodzenie leczenia przez cały okres może skutkować nawrotem objawów, ponieważ roztocza w różnych stadiach cyklu życiowego mogą przetrwać. Dodatkowo, leczenie wszystkich innych zwierząt zagrożonych w gospodarstwie domowym pomoże zmniejszyć ryzyko nawrotu i zapobiec rozprzestrzenianiu się roztoczy.

ile czasu zajmuje pozbycie się roztoczy u kotów?

całkowite usunięcie roztoczy zajmie co najmniej trzy tygodnie po rozpoczęciu leczenia. W ciągu tego okresu czasu, swędzenie Twojego kota powinno zacząć ustępować, gdy lek zacznie działać. Jeśli objawy kota nie ustępują, należy jak najszybciej skontaktować się z weterynarzem.

roztoczy usznych nie zawsze można zapobiegać. Koty mogą zlecić roztocza uszu od innych kotów i psów, a także porażonych środowisk. Jednak rozpoznawanie objawów roztoczy usznych u kotów może pomóc w identyfikacji potencjalnie zainfekowanych zwierząt, pozwalając podjąć odpowiednie kroki, aby utrzymać kota w bezpiecznym miejscu.

czy u kotów jest szczepionka na roztocza uszne?

nie ma szczepionki na roztocza uszne.

roztocza uszu u kotów są powszechne, ale mogą powodować poważne podrażnienie i są wysoce zakaźne. Na szczęście są łatwe do wyleczenia. Jeśli zauważysz jakiekolwiek objawy podrażnienia ucha, takie jak drżenie głowy, drapanie lub stan zapalny, powinieneś natychmiast poddać kota badaniu i leczeniu, aby uniknąć wtórnych infekcji lub rozdartych błon bębenkowych.