Etapy życia-Longleaf Alliance
starodrzew
drzewa o dużej średnicy z płaskimi koronami dominują w lesie. Relacje historyczne opisują Dojrzałe sosny długolistne o wysokości ponad 120 stóp i średnicy 3 stóp. Konwencjonalna mądrość sugeruje, że stare drzewa liściaste przestają rosnąć w tych zaawansowanych wiekach. Istnieje jednak wiele przypadków, w których stare sosny długolistne rzeczywiście zwiększyły tempo wzrostu po 200 latach ( + ), gdy zasoby stały się dostępne. W starszym wieku coraz więcej drzew zaczyna wykazywać oznaki zgnilizny wewnętrznej od grzyba czerwonoskórego. W niektórych miejscowościach aż połowa drzew na akr może zostać dotknięta czerwonym sercem w koronach.
badania wykazały, że chociaż las liściasty wygląda i jest zdefiniowany jako drzewostan „Stary” (tj. Duże, rozproszone, stare drzewa), nadal ma około 2/3 swoich drzew mniej niż 50 lat. Ze względu na duże występowanie niewielkich zaburzeń w ekosystemach sosny długolistnej, Las jako całość przechodzi przez co najmniej jeden z tych etapów wzrostu jednocześnie.
śmierć
w krajobrazie, który widzi błyskawice, tornada, pożary, suszę, huragany, a nawet burze lodowe w regularnych wystąpieniach, jest naprawdę niezwykłym dla sosny długolistnej umrzeć ze starości. Po 300 latach drzewa, które przetrwają wszystko, co Matka Natura musi na nie rzucić, w końcu osłabną i zaczną tracić zdolność do odpierania szkodników leśnych, takich jak czarna terpentyna lub żuki sosny Południowej. Powoli drzewa zaczynają obumierać. Początkowe oznaki tego osłabienia to przerzedzenie zielonych igieł w koronie drzewa, a następnie oznaki aktywności chrząszczy na korze, następnie więdnięcie igieł i wreszcie całkowita defoliacja.
zazwyczaj, gdy myślimy o udziale organizmu (jak sosna długolistna) w ekosystemie, skupiamy się jedynie na żywym organizmie. Jednak sosna długolistna jest być może tak samo ważna dla ekosystemu po śmierci drzewa, jak wtedy, gdy jest żywe. Gdy drzewo umiera, jego kora szybko odpada lub jest zrywana przez żerowanie dzięciołów. Pozostaje biały szkielet drzewa, znany jako zaczep. Zadziory zwykle pozostają tylko przez kilka lat; bez kory ochronnej na miejscu, żywiczne wewnętrzne drewno liściaste jest narażone i często powoduje, że zadziory zapalają się podczas pożaru lasu i palą się do ziemi.