dlaczego nie budujemy już zigguratów?
Większość architektury starożytnego świata wykorzystywała w budowie strukturę ziggurat – ściętą, warstwową piramidę. Jednak klasyczny świat przetoczył się przez architekturę Sumeryjską i asyryjską, a w dzisiejszych czasach niezwykłe jest znalezienie struktury, która przybiera taką formę. Dlaczego porzucono tę metodę budowania? Jakie były jego zalety? Czy byłoby sens używać go w naszej obecnej architekturze?
poza romantycznymi, ryzykownymi wspomnieniami, które poruszają się, gdy patrzymy na zigguratów, takich jak ten w Ur (Irak, powyżej) lub Chogha Zanbil (Iran, poniżej), niezwykłe jest to, jak starożytne cywilizacje wykorzystywały podstawowe zasady do budowy swoich świątyń, a nawet wzniesionych miast – ogrodów na środku pustyni z własnym klimatem.
co to jest ziggurat?
próbowałeś kiedyś zrobić wieżę z cegieł? Jeśli nie, nie udaj się jeszcze na najbliższy plac budowy. Niektóre gry wideo, takie jak” Tower Builder ” (poniżej) pokazują, jak twarda konstrukcja pionowa wykorzystuje odwieczną technikę układania bloków jeden na drugim. Na pewnej wysokości struktura staje się niestabilna i zapada się.
aby budować poprzez układanie elementów, starożytne cywilizacje odkryły podstawową architektoniczną „sztuczkę”: wielopoziomowy budynek. Ceglana wieża może być wyższa przed upadkiem, jeśli każdy poziom zużywa mniej cegieł niż poprzedni poziom. To, wraz z centrowaniem ładunków na środku ciężkości każdej płaszczyzny, jest kluczem do zbudowania zigguratu, a istnieje wiele rodzajów tej struktury w oparciu o rozmiar tego stopnia.
Jak zbudować ziggurat?
poniżej możemy zobaczyć zewnętrzne ruiny chogha Zanbil ziggurat w Iranie. Na pierwszy rzut oka wyróżnia się wielopoziomowa struktura, w której mieści się stare centrum religijne. Zbudowany około 1250 pne, jest tak stabilny, że nadal stoi bez konserwacji.
sposób budowy tych osiedli nie wymagał wiele pracy, jak duże bloki dla egipskich piramid. W rzeczywistości używanymi materiałami były Cegły suszone na słońcu (adobe) lub cegły gotowane w piecach. Nie ma nic bardziej skomplikowanego niż wózek i płaskie stosy, które zaczynały się od podstawy.
mówiąc o obciążeniach, baza ziggurata obsługuje pierwszy poziom, pierwszy obsługuje drugi i tak dalej, więc naprawdę ważną rzeczą była wiedza, jak obliczyć odległość poziomą i pionową, którą każdy dodany poziom dozwolony jest (poziom drugi również waży na podstawie). Często uczyli się metodą prób i błędów-zawalone ściany. Na szczęście przeszliśmy długą drogę od tego czasu.
dlaczego dziś nie budujemy zigguratów?
przez tysiąclecia miało sens budować ku niebu, miejsce zamieszkania bogów w większości religii. Chociaż w zigguratach znajdowały się małe miasta, zdecydowana większość z nich była świątyniami kultu, a nie przestrzeniami do życia. W tym sensie zigguraty są jak piramidy lub katedry: dziś ekscentryczny sposób wspinania się coraz wyżej. W swojej świetności wymagali nowych technik budowlanych.
wraz z rozwojem historii dowiedzieliśmy się więcej o zachowaniu materiałów. Przenieśliśmy się z grubych ścian do dużych okien, na przykład. Rzymianie byli jednymi z pierwszych, którzy używali łuków i elementów, które pomagały zarządzać ładunkami, aby otworzyć przestrzeń wewnętrzną i zewnętrzną, a w Nowym Jorku i Abu Dhabi widzimy najnowsze konstrukcje wieżowców.
przestaliśmy budować zigguraty, ponieważ nauczyliśmy się wspinać wyżej bez konieczności układania klocków w poziomy. Bez tej wiedzy nie byłoby możliwe zaprojektowanie romańskich rozet czy dużych okien biurowych, które wpuszczają światło. Teraz nadal wspinamy się w górę (choć z różnych powodów i z nowymi technikami). Mamy też windy, co jest ulgą.
bez konieczności wchodzenia w wiele szczegółów, powyższy obraz pokazuje centralną pionową linię świątyni Ur. Reszta konstrukcji, która ma ponad 90% objętości, jest tam, aby wspierać małą kolumnę, która z kolei wspiera Sanktuarium.
chociaż imponuje na zdjęciach – i z pewnością byłby atrakcją w swoim czasie – guzek ledwo osiągnął 15 Metrów wysokości. Szacując każdy poziom na około trzy metry wysokości, to odpowiednik pięciopiętrowego budynku. Nawet w idealnym stanie Ziggurat z Ur nie byłby zauważalny w większości miast.
Współczesne zigguraty-czy mają jakiś sens?
choć rzadko spotykany, ziggurat jest nadal używany w architekturze. Oczywiście z innych powodów niż te budowane tysiące lat temu. Obecnie zigguraty wybierane są ze względów estetycznych. Możemy wziąć, na przykład, znaną siedzibę Kalifornijskiego DGS, organu wykonawczego rządu Kalifornii.
nie ma powodu, aby ten budynek, zwany „Ziggurat”, potrzebował takiego kształtu. Pracownicy wewnątrz nie mieli wpływu na to, czy budynek był w takim kształcie, czy nawet do góry nogami. Jest więc bardziej estetyczną koniecznością niż utylitarną – sposobem na zaprezentowanie architektury.
tam, gdzie była intencja wykorzystania przestrzeni, było w budowie shenye TaiRan, kultowego budynku w Shenzhen w Chinach. Jak pokazano na poniższym widoku, budynek ma tarasy na rozłożonych wysokościach. Każdy z nich ma zagospodarowany teren, niektóre z małymi stawami, które w pewnym stopniu symulują przyrodę.
celem zespołu architektonicznego było stworzenie miejsca dla roślinności, poświęcając tym samym ogromną potencjalną objętość na budowę (co widać w najwyższej części budynku). W przeciwieństwie do dawnych zigguratów, górne piętro nie rozkłada ciężaru na niższe poziomy; zamiast tego jego obciążenia są obsługiwane na pionie.
tak więc zigguraty mogą mieć sens architektoniczny, choć ich przeznaczenie różni się od oryginałów, A obciążenia są nawet rozłożone inaczej. Dziś ziggurat może ułatwić wszystkim mieszkańcom tego samego budynku dostęp do podwyższonego dziedzińca, stworzenie podwyższonych miejsc parkingowych lub jako sposób na stworzenie oryginalnych, organicznych przestrzeni.