• Articles
• admin

po prostu wyjaśnia to były czeski zawodowy kolarz Michael Moureček, który był członkiem garstki włoskich drużyn w latach 90., aby skończyć w swoim rodzinnym zespole Dukla Praga. Obecnie jest współwłaścicielem czeskiej marki rowerów Hi-end Festka.

to prawdopodobnie (nie) się stanie

pierwsza niespodzianka jest najbardziej rozczarowująca: Twoje marzenie o zostaniu rowerzystą prawdopodobnie się nie spełni. Sposób zostania pro rowerzystą nie jest wynikiem wewnętrznej decyzji, ale częścią zarządzanych zbiegów okoliczności. Twoje pragnienie i wola zainicjują proces na początku, ale wkrótce będziesz zdumiony, jak wymagające jest całe zadanie. Możesz być niesamowicie dobry wygrywając lokalne wyścigi, ale przejście do prawdziwego profesjonalnego poziomu jest tak męczącym krokiem, że wiedzą o tym tylko profesjonaliści. Jest bardzo podobny do świata profesjonalnej muzyki. Możesz mieć świetny zespół, który z powodzeniem gra, widząc siebie jako prawdziwego profesjonalistę, ale nadal będzie beznadziejna przepaść między Tobą a Metalliką.

po dołączeniu do profesjonalnego zespołu będziesz zaskoczony, jak szybko twoja kariera zniknie. Średnio, rowerzyści biorą udział w dużych wyścigach w wieku około 25 lat, ale jest tylko kilka, które nadal ścigają się powyżej trzydziestu. Nie jest to sprawiedliwe w porównaniu z innymi zawodami. Na przykład The Rolling Stones może nie grać tak często w wieku sześćdziesięciu lat, ale nadal koncertują po świecie. Rzadkim wyjątkiem są kolarze tacy jak Erik Zabel, który wygrywał etapy po czterdziestce. Karierę kolarza, w oparciu o jego czas trwania, można porównać do jednego z tancerzy baletowych. Jest piękny, jest świetny, ale jak tylko kurtyna uderzy w ziemię, jesteś skończony.

zwycięstwa są rzadkie

podczas gdy amatorzy patrzą na sport pod względem wyników, niektórzy prawdziwi profesjonaliści płacą za inne wartości. Niektóre z nich są chwalone, poszukiwane i dobrze opłacane, nie wygrywając nawet jednego poważnego wyścigu w całej karierze. Są przydzielani do określonych zadań w hierarchii drużyn, takich jak wspieranie innych członków zespołu w ich próbach zdobycia tytułu. Nie każdy może sobie z tym poradzić, ale w świecie profesjonalnego kolarstwa takie zachowanie jest uważane za normalne. Profesjonaliści są często pytani, czy mają coś przeciwko temu, że tytuł został odebrany przez drugiego faceta z zespołu, ale w rzeczywistości jest to część pracy, jak gdziekolwiek indziej, w tym korporacja charytatywna, dla której pracujesz.

Trening się skończył

profesjonalna jazda na rowerze to nie tylko wyścigi. Po prostu nie ma już czasu na dalsze treningi. Podczas gdy sportowcy pięcioboju nowoczesnego zwykle biorą udział w około pięciu dużych imprezach rocznie, rowerzyści mogą mieć do 100 startów w jednym sezonie. Tenisiści są nieco bliżej tego rodzaju zatrudnienia, jednak gdy nie uda im się awansować we French Open, po prostu pakują się i wyjeżdżają do domu. Z kolei rowerzyści muszą pokonać każdy etap od początku do końca, co może potrwać nawet kilka tygodni.

jesteś samotny

nie czujesz się dosłownie samotny, ponieważ jest wiele osób wokół ciebie o każdej porze dnia, ale jednocześnie możesz czuć się zdruzgotany, gdy nie widzisz swojej rodziny od wieków. Rowerzyści nie mają czasu na spotkania z małżonkami podczas imprez, więc ich partnerzy są przyzwyczajeni do pozostania w domu. Podczas gdy piłkarze mogą podróżować po połowie planety, aby zagrać mecz w Brazylii, oprócz Mistrzostw Świata, które odbywają się raz na dwa lata, prawdopodobnie wrócą, aby przytulić swoich bliskich w ciągu kilku dni. Wręcz przeciwnie, duże imprezy rowerowe mogą potrwać do 21 dni, co jest dość długim czasem na rozważenie rozwodu.

nie zarabia się odpowiednio do danego wysiłku

mimo, że profesjonalna jazda na rowerze to wspaniałe doświadczenie, zaledwie kilka osób w ciągu dekady rodzi się, aby wygrywać takie imprezy, jak Tour de France. Szanse są tak niskie, jakbyś zdecydował się być drugim Michaelem Jacksonem lub Madonną. Nawet jeśli dobrze sobie radzisz i sięgasz po sławę Gwiazdy kolarstwa, twoja pensja jest porównywalna do tego, co otrzymają profesjonalni tenisiści, gdy zostaną wyeliminowani w środku Wojewódzkiego turnieju. Zawodowi kolarze mogą być utalentowani i wybitni jak Madonna, ale i tak dostaliby zapłatę jako śpiewacy operowi. (Nie mówimy ani Bocelli, ani Pavarotti.

musisz zadbać o siebie

kiedy jesteś profesjonalnym piłkarzem, jesteś ceniony ze wszystkich stron, nawet jeśli stajesz się bezużyteczny, ponieważ twój menedżer nadal musi się ciebie pozbyć za niewiarygodną kwotę pieniędzy. Jazda na rowerze tak nie jest. Zwykle dostajesz kontrakt na dwa lata, a jeśli nie spełniasz oczekiwań, jesteś zwolniony bez odszkodowania.

ty nie podejmujesz decyzji

podczas gdy tenisiści mogą decydować, który turniej wziąć lub czy zawrą umowę z Nike lub Adidas, dyrektor sportowy drużyny kolarskiej podejmuje decyzje, a Ty jesteś tylko żołnierzem, który wykonuje jego rozkazy.

pustka po zakończeniu kariery

kiedy skończysz, jesteś martwy, nawet jeśli należysz do najlepszych. W innych dyscyplinach sportowych można dostać posadę trenera młodzieży lub przewodniczącego komisji sportu, ale tak nie jest w przypadku kolarstwa. Z drugiej strony często zdarza się, że rowerzyści z powodzeniem robią to w swojej innej karierze w zupełnie różnych rodzajach biznesu.

tylko kilku by żałowało

po tym wszystkim, co zostało powiedziane, jest tylko kilka żalów. Większość byłych rowerzystów nigdy by niczego nie zmieniła. Bycie w kolarstwie zawodowym to wielkie wyzwanie. Dla tych, którzy ją wzięli, była to wspaniała część życia. Pewien stary Włoch powiedział mi na wyścigu, gdzie kibice spali w namiotach przy drodze: „Kibice nie kibicują rowerzystom, oddają im hołd. I to jest różnica między kolarstwem a innymi sportami. Podczas gdy po meczu piłki nożnej zawsze połowa ludzi opuszcza stadion ze złością i łzami, jest tylko radość z jazdy na rowerze. Bez względu na narodowość i przynależność zespołu, ludzie oklaskują wszystkich. Nie zobaczysz tego w żadnym innym sporcie.”