Oker:’ s werelds eerste rode verf
kunstenaars schilderen al honderdduizenden jaren met oker, een natuurlijk pigment. Hun meesterwerken variëren van prehistorische, okergepigmenteerde afbeeldingen op grotmuren tot schilderijen op doeken en ander kunstwerk uit de Middeleeuwen en verder.Oker (uitgesproken als eik-er) is klei gepigmenteerd door hematiet, een roodachtig mineraal dat geoxideerd ijzer bevat, dat ijzer is dat is vermengd met zuurstof, zei Paul Pettitt, een professor in paleolithische archeologie aan de Durham University in het Verenigd Koninkrijk.
omdat oker een mineraal is, spoelt het niet weg en bederft het niet, waardoor het door de eeuwen heen blijft bestaan. “De levendige kleur en het vermogen om zich te hechten aan oppervlakken — waaronder het menselijk lichaam — maken het een ideale basis voor krijt of verf,” zei April Nowell, een paleolithische archeoloog en professor en voorzitter van de afdeling Antropologie aan de Universiteit van Victoria in Canada.
waar het wordt gevonden
Oker komt van nature voor in gesteente en bodem — voornamelijk in elke omgeving waar ijzermineralen zijn samengevoegd en gevormd, zei Pettitt. “Het kan worden gevonden in valleiranden, eroderen uit kliffen in grotten eroderen uit de rotsbodem,” Pettitt vertelde Live Science. In zijn meer geërodeerde vorm kan oker worden gevonden in bepaalde bodems en dan uitgezeefd.
” het is eigenlijk heel gemakkelijk te verkrijgen, ” Pettitt zei. “Iedereen die grotten gebruikt of actief is in en rond valleien zal vrij gemakkelijk oker ontdekken.”
mensen die oker oppakken zullen merken dat het hun handen een “mooie rode of gele kleur geeft”, merkte Pettitt op. Eenmaal verzameld, kan oker gemakkelijk worden geraspt tegen een grof stuk steen of gemalen door een vijzel en stamper en vervolgens omgezet in een poeder. Vervolgens kan dit poeder worden gemengd met een vloeistof, zoals water, speeksel of eiwitten, en omgezet in gepigmenteerde verf.
Oker kan ook als krijt worden gebruikt. “Het is zeer buigzaam,” Pettitt zei. “Je kunt het in kleine klontjes breken.”
geschiedenis
het vroegste bewijs van oude mensen die oker gebruikten dateert uit het Paleolithicum, ongeveer 285.000 jaar geleden, op een Homo erectus site genaamd GnJh-03 in Kenia. Daar vonden archeologen ongeveer 70 stukken oker met een gewicht van ongeveer 11 pond. (5 kg).
echter, meer overtuigend bewijs dateert uit ongeveer 250.000 jaar geleden op de vroege Neanderthaler site van Maastricht-Belvédère in Nederland, Pettitt zei. Volgens een studie uit 2012 in het tijdschrift PNAS hebben archeologen in Nederland in de jaren tachtig kleine concentraten van het roodachtige mineraal opgegraven. De Neanderthalers kunnen de oker hebben gepoederd en gemengd met water, zodat ze hun huid of kleding konden schilderen, Pettitt zei.
archeologen hebben een aantal andere Neanderthaler oker schilderijen in grotten gevonden. Deze omvatten lineaire vingerafdrukpatronen in La Pasiega, in Noord-Spanje; een handstencil in Maltravieso, in West-midden-Spanje; en rood geschilderde stalactieten die oorspronkelijk sprankelend wit waren in Ardales, in Noord-Spanje — die allemaal minstens 64.000 jaar geleden dateren, volgens een studie uit 2018 in het tijdschrift Science. Echter, de datering van de oude oker in Spanje is misschien niet accuraat, zei Lawrence Straus, een vooraanstaande professor emeritus antropologie aan de Universiteit van New Mexico. En hoewel het mogelijk is dat Neanderthalers oker gebruikten om lijnen en stippen te maken — dat wil zeggen niet-representatieve schilderijen — is het discutabel of ze eigenlijk complexe grotschilderingen maakten, zoals illustraties van dieren of menselijke figuren, zei Straus.
vroege Homo sapiens ook geïllustreerd met oker. Bij Blombos Cave, in Zuid-Afrika, archeologen vonden een zeeoor schelp met fijngemalen oker, houtskool en vet dat kan hebben gemaakt van een schilderij kit dating tot ongeveer 100.000 jaar geleden, Nowell zei. De vroegste door mensen gemaakte tekening is een rode hashtag op kleine rotsvlok die dateert van ongeveer 73.000 jaar geleden, ook bij Blombos Cave.
ondertussen is de oudste tekening een afbeelding van een koeachtig beest, gemaakt met oker op een grotmuur in Borneo, Indonesië, dat dateert van ongeveer 40.000 jaar geleden.
na deze vroege vindplaatsen werden okerkleurige schilderijen meer verspreid en bereikten ze Afrika, Europa, het Midden-Oosten, Zuidoost-Azië, Rusland en Australië. Toen mensen de landbrug van Siberië en Oost-Azië overstaken naar Amerika, gebruikten die mensen ook oker, zoals blijkt uit een begrafenis bedekt met oker in Alaska die dateert van ongeveer 11.500 jaar geleden.
het is relatief gebruikelijk om met oker bedekte graven te vinden. Het is waarschijnlijk dat oker gekleurd de kleding van de overledene, maar als de kleding vervallen, de oker gekleurd het graf en botten rood, Pettitt zei. Een van deze graven omvat de beroemde Rode Dame van Paviland in Zuid-Wales, in het Verenigd Koninkrijk, dat is eigenlijk de begrafenis van een jonge man die leefde tijdens het Paleolithicum ongeveer 33.000 jaar geleden. Maar toen de begrafenis werd gevonden in 1823, archeologen dachten dat het gekleurd-rode graf moet de overblijfselen van een soort van onfatsoenlijke, scharlaken vrouw bevatten, Pettitt zei.
Oker werd nog steeds gebruikt als pigment in de oudheid en werd zelfs gebruikt door kunstenaars in de Middeleeuwen en de Renaissance, evenals in de moderne tijd, Pettitt zei.
gebruikt en symbolen
als een helder rood pigment, is het mogelijk dat oude mensen oker zagen als een symbool van het leven, deels omdat het de kleur van bloed is, vooral dieprood menstruatiebloed. “Sommige samenlevingen vrij algemeen associëren de kleur rood, en dus oker, met creatie, leven en vruchtbaarheid,” Pettitt zei. (Echter, niet iedereen is het ermee eens. Zie hieronder meer.)
bovendien is rood een opvallende kleur die gemakkelijk te zien is, vooral bij weinig licht in een grot, zei Pettitt.
anders dan als verf, had oker veel toepassingen. Mensen gebruikten het om huiden te bruinen, als muggenafstotend middel, voor bescherming tegen de zon of kou, voor medicinale doeleinden, voor gebruik bij de extractie of verwerking van planten, en als lijm, zoals het bevestigen van handgrepen aan stenen werktuigen, vertelde Nowell Live Science in een e-mail.In art,” there is evidence that early peoples preferred certain colors, ” zei Nowell.Op de site van Qafzeh in Israël hebben archeologen bijvoorbeeld 84 klontjes oker gevonden op lagen die tussen 100.000 en 90.000 jaar geleden dateren. Ongeveer 95 procent van die klontjes zijn rood, hoewel ook gele en bruine oker werden gevonden in het gebied, zei ze. Er is ook bewijs dat oude mensen oker verhitten om het rood te maken. Dit kan betekenen dat vroege mensen een basiskennis hadden van de chemische eigenschappen van oker, volgens onderzoek van Francesco d ‘ Errico, een hoogleraar archeologie aan de Universiteit van Bordeaux in Frankrijk, zei Nowell.
bovendien, ongeveer 266.000 jaar geleden, verzamelden vroege homininen op een plaats genaamd Twin Rivers in Zambia Een type hematiet dat reflecterende metaalvlokken bevat, waardoor het glitter.
met deze vondsten samen,” voor mij is het heel goed mogelijk dat, aanvankelijk, oker werd gebruikt voor een alledaagse doel, maar na verloop van tijd, het nam een symbolische dimensie, ” Nowell zei. “Ik denk dat het bewijs voor warmtebehandeling en voorkeurskleur selectie en de toevoeging van ‘glitter’ aan sommige van hun pigment verven, evenals de opname van grote hoeveelheden oker in graven (op sommige momenten en plaatsen) suggereert voor mij dat oker levendige kleur(s) had een visuele salience voor de bovenste Paleolithische volkeren.”
het is moeilijk te zeggen of oker de menstruatie symboliseerde, omdat er geen bewijs voor is, zei ze
“wat we kunnen zeggen, na collega’ s zoals Steve Kuhn , is dat het waarschijnlijk is dat oker een eenvoudige manier was om een lichaam (levend of dood) te markeren en dat informatie over groepslidmaatschap of status of een aantal andere variabelen gemakkelijk en goedkoop kon worden gecommuniceerd,” zei Nowell. “Het feit dat oker gemakkelijk vlekken en duurt voor een zeer lange tijd (en mengt goed in verf) waarschijnlijk zijn andere redenen waarom het veel werd gebruikt.”