• Articles
• admin

juweliers zijn een rusteloze en leergierige groep. Niet tevreden met het produceren van weelderige sieraden, ze spuiten het met chemicaliën, dompelen het in zuren of branden het gewoon om te zien wat er gebeurt. Op een goede dag, wat er gebeurt is gekleurd metaal. Echter, de onvoorspelbaarheid, potentiële toxiciteit, en de ingetogen kleur bereik van deze patina heeft een groep van outsider juweliers gedreven om te experimenteren met nieuwe manieren om kleur op zijn plaats: op sterling, koper, aluminium en staal. In plaats van het bereiken van chemicaliën, zuur, of warmte, deze coloristen improviseren met low-tech materialen en experimenteren met nieuwe kleurtechnieken die spontaniteit verwelkomen terug in sieraden maken.

Lulu Smith ‘ s Junction armband, met gepigmenteerde hars in sterling Zilver.
Foto: Douglas Yaple.Toen filmregisseur Federico Fellini zei: “If metalworkers didn’ t dream, there would be only a bink of metal, ” zou hij misschien Jane Adams sieraden hebben beschreven. Als Adam haar sieraden niet kleurde, zou er alleen een stuk aluminium zijn.

” ik begon te werken met aluminium toen ik een student was in Londen. Zeker in dit land was er een beweging in de jaren ’70 op zoek naar nieuwe materialen en nieuwe middelen om de nieuwe sieraden uit te drukken,” zegt Adam. “Dat is wat mijn verbeelding gevangen, want ik was altijd geïnteresseerd in kleur en patronen en niet bijzonder geïnteresseerd in de aard van de kostbaarheid en de status van kostbare sieraden. Ik wilde iets nieuws doen.”

een broche van monoprint en geverfd aluminium en roestvrij staaldraad door Jane Adam.
Foto: Joel Degen.

dat is een understatement. Adam is erin geslaagd het ondenkbare te doen: een waardevol industrieel materiaal transformeren tot iriserende, draagbare kunstwerken. Na 20 jaar experimenteren heeft Adam veel nieuwe manieren ontwikkeld om kleur op aluminium aan te brengen en af te dichten, een techniek waarvan de tijd duidelijk is gekomen.”Aluminium wordt vaak gezien als een industrieel materiaal, en daarom gebruikten zeer weinig mensen het als een alternatief medium in de studio. Mijn interesse gebeurt te zijn patroon en mark maken, gelaagdheid kleur en textuur. Ik ontdekte dat er veel markeertechnieken zijn die geschikt zijn voor aluminium, als je weet hoe je ze moet toepassen”, zegt Adam.

de aluminium Adam werkt meestal op komt geanodiseerd, klaar om te worden gemarkeerd en geschilderd. Anodiseren is het elektrochemische proces dat aluminium een harde, transparante oppervlaktelaag van aluminiumoxide geeft. Deze kleurloze laag absorbeert permanent de kleurstoffen en inkten Adam daubs, prints, en stempels met stempels.

“The secret to sealing the colors-and it’ s no secret really, it ‘ s a vrij standaard industrial process-is dat het kokend water is dat de chemische reactie veroorzaakt die het afdicht. De truc is dat de anodisatie eerst gebeurt, ” zegt Adam.

het werken met aluminium is een uitdaging omdat, hoewel het gesoldeerd kan worden, het zeer moeilijk is om goede resultaten te krijgen als het geanodiseerd is. Adam lost het probleem op door koude verbindingen te gebruiken om aluminium elementen te combineren met zilver, goud of roestvrij staal. Ze vindt deze beperking belangrijk omdat het creatieve oplossingen vraagt en visuele sporen toevoegt aan haar werk.

anemoon broche, van geverfd aluminium door Jane Adam.
Foto: Jane Adam.

“aluminium is mijn canvas. Ik denk erover om het te veranderen, maar tot nu toe is dit materiaal met me meegegaan en elke keer als ik iets nieuws heb geprobeerd of in een andere richting ben gegaan, heeft het me in staat gesteld om het uit te drukken en ik heb manieren gevonden om ermee te werken. Het is zo veelzijdig als papier of stof, heeft eindeloze mogelijkheden voor decoratie en markeringen maken, en het is goedkoop. De hele waarde van het stuk ligt in mijn werk, in plaats van in de inherente waarde van het materiaal, wat voor mij het belangrijkst is.

“ik denk dat deze dagen is er een grotere acceptatie van sieraden in niet-conventionele materiaal zoals aluminium, omdat mensen gewend zijn om het te zien. En ze zijn op zoek naar iets anders. Misschien zijn ze bereid om iets meer uit te geven aan iets dat ze mooi vinden, maar niet om conventionele redenen. Sieraden zijn grappig. Zeker in het Verenigd Koninkrijk, wanneer mensen kijken naar sieraden ze denken in termen van edelmetaal, of wat de materialen kosten. Er is geen andere kunstvorm waar dat gebeurt: mensen kijken niet naar een schilderij en denken dat het minstens £1.000 aan olieverf moet hebben gekost. Het is een kwestie van mensen te bewegen om dat te begrijpen, daarom schrijf ik een boek over het kleuren van geanodiseerd alumiunum.”zegt Adam.

kleurpotloden en geduld

Deb Karash past kleur toe op koper op de langzame manier, met behulp van kleurpotloden en geduld. Ze verzadigt de metalen slag voor slag, gelaagdheid en kleur tot het metaal een fluweelachtige diepte bereikt waarin messing klinknagels gloeien als ingebedde juwelen. Karash werd verleid door kleur in de late jaren ‘ 90, toen ze voorzichtig begon met het introduceren van kleur in haar sieraden met stenen. De bonte tinten binnen een enkele kleur, vooral turquoise mix van groen, goud en roest inspireerde haar om te proberen en reproduceren van de kleur op metaal met behulp van kleurpotloden.

Broches van Deb Karash.
haar sieraden zijn gebouwd op een fundering van zilver, die de vondsten vasthoudt, terwijl er een laag koper bovenop zit, die de kleur vasthoudt, die met kleurpotloden wordt aangebracht.
Foto: Larry Saunders.

“na een tijdje vond ik het zo leuk om te kleuren dat ik de stenen niet meer nodig had, ik wilde gewoon het metaal kleuren. Zo is het begonnen. Nu is alle kleur in mijn werk gekleurd potlood. Ik ben geen kleurenfanaat – mijn huis is neutraal en ik draag zwart. Ik wilde gewoon iets anders doen met metalen oppervlakken. Toen ik begon met behulp van potlood, het grootste probleem was hoe de kleur te hechten aan het oppervlak. Ik wist dat andere mensen kleurpotlood op metaal gebruikten, maar ik had niet echt de moed om ze te bellen om te vragen hoe ze het deden,” lacht Karash.

Broches van Deb Karash.
Foto: Larry Saunders.

het inkleuren van metaal is slechts de helft van het probleem; de andere helft houdt het aan. Karash experimenteerde met gelaagdheid kleur voor vijf jaar, en langs de weg, ontdekte een manier om de kleur permanent te verzegelen. Haar 30-stappen proces begint met het tekenen op getextureerd koper dat chemisch groen gepatineerd is. In het begin, Karash toegepast kleur spaarzaam, waardoor de patina om een verweerde fresco-look toe te voegen aan haar stukken. Nu, de gelaagde potlood kleur is zo dicht dat het volledig verbergt de patina.

Karash ‘ s sieraden zijn dubbel-deckered: zilver is de onderste laag die alle bevindingen draagt, en koper zit op de top, met de kleur. Ze gebruikt meerdere tinten Prismacolor potloden om één kleur te creëren, tinten met zwart potlood en sprays fixatief tussen lagen. De laatste laag is verzegeld met Renaissance Wax en messing klinknagels aangebracht om de twee lagen bij elkaar te houden.

“sieraden, voor mij, gaat echt over intimiteit. Vensters, gelaagdheid en textuur zijn metaforen voor het mysterie en de rijkdom van persoonlijkheden. Sieraden wordt een deel van het leven en de verhalen van mensen. Ik geniet van deelname aan de markering van belangrijke gebeurtenissen in hun leven en het horen van de verhalen die ze me vertellen over hun sieraden. Door de geschiedenis heen hebben mensen zichzelf op verschillende manieren versierd. Ik voel me een deel van die geschiedenis, zij het op een heel kleine manier. Ik put inspiratie uit natuurlijke texturen, vezels, steen en mixed media schilderen en beeldhouwen. Oppervlak, kleur en textuur zijn net zo belangrijk voor mijn werk als de vormen zelf.”

Karash ‘ s nieuwe sieraden springen met kleur en patronen geïnspireerd door vintage stoffen uit de jaren ’40 en’ 50

dompelen in ontwerp

Donna D ‘Aquino’ s elegante, minimale draadwerk sieraden heeft slechts drie kleuren: zwart, wit, of rood. D ‘ Aquino tekent met zwarte draad in plaats van houtskool om driedimensionale tekeningen te maken die bedoeld zijn om als sieraden te worden gedragen en als kunst te worden genoten. Wanneer ze niet wordt gedragen, beveelt ze aan de sieraden aan de muur te hangen, onder verlichting die scherpe schaduwen werpt, om de sieraden te transformeren in tekeningen die langs de muur zweven.

D ‘ Aquino koos bewust voor zwart binddraad, een “wegwerp” materiaal, om armbanden en broches te maken die de kostbaarheid in sieraden in vraag stellen. Ze voegt kleur toe door ze onder te dompelen in Plasti Dip®, een industrieel materiaal dat meestal op tanggrepen wordt gevonden.

“het werk dat ik heb gemaakt sinds 1998 is zeer direct; er is minimaal solderen, en het is allemaal met de hand gedaan zonder dat het overdreven technisch. Mijn aanpak met de dip is precies hetzelfde. Ik open het blikje Plasti Dip®, meng het, dip de sieraden en laat het ’s nachts zetten”, zegt D ‘ Aquino. Ze wijst erop, ” Dit is een zeer giftig materiaal om te ademen, dus ik draag een masker.”

de Scatterpennen van Donna D ‘ Aquino zijn gemaakt van staal en gekleurd met een plastic dip.
Foto: Ralph Gabriner.D ‘Aquino’ s werk is beïnvloed door een fascinatie voor architectuur, de Russische constructivistische beweging van het begin van de 20e eeuw en de moderne of nieuwe Sieradenbeweging van de jaren ’70 in Europa, die de grenzen verlegde van wat sieraden definieerde.

” ik strip de ontwerpen tot hun essentie en voeg soms een vleugje speelsheid toe. Ik gebruik wel wat sterling en goud maar in de eerste plaats ben ik het toepassen van de kleur op staal. Interieur en exterieur architectonische structuren die worden gebruikt voor het bouwen van wolkenkrabbers, bruggen en telefoontorens inspireren allemaal mijn werk. Mijn oorspronkelijke opleiding was in grafisch ontwerp – ik wilde illustrator worden, en ik denk dat het meeste van mijn werk zwart, wit of grijs is. Dompelen was een manier om een vleugje kleur op te nemen. Ik koos voor rood omdat het dramatisch is, mensen worden aangetrokken door het, en het behoudt de grafische kwaliteit van het stuk,” zegt D ‘ Aquino.

hars

technisch gezien is hars lijm, het resultaat van het langzaam mengen van tweedelige epoxy bestaande uit een katalysator en een verharder. Eenmaal uitgehard, kan dit taaie medium worden geboord, gezaagd en gepolijst. Het is stoer maar behulpzaam, want hars accepteert kleur op elke manier die het komt: van een verfbuis, potloodkrullen, of het kruidenrek. Resin ‘ s lage kosten, toegankelijkheid en gebruiksvriendelijke kwaliteiten logenstraffen de expertise die nodig is om lijm en kleur zweep in elegante sieraden.

hars meisters Victoria Varga en Lulu Smith hebben voortdurend de grenzen van hars verlegd, waardoor kleur-doordrenkte sieraden met helderheid die de schoonheid van edelstenen uitdaagt.

Victoria Varga gebruikt zilver en een verscheidenheid aan inlays – hars, mica en pigmenten voor heldere kleuren, gemalen lapis, turquoise, onyx en jaspis gemengd met hars voor opaques.
figuur met dank aan Victoria Varga.Victoria Varga ‘ s gestapelde sieraden zijn een deel sterling en een deel sunshine. De gloed komt uit een mix van hars, 23-karaats bladgoud, en gepoederde stenen waarover Varga sterling ontwerpen drijft, technieken die ze 15 jaar geleden ontwikkelde.

het proces begint op de computer, waar Varga een sjabloon maakt van op de natuur geïnspireerde ontwerpen. Ze stuurt deze voor ets en zodra ze de scherp geëtste sterren, harten, bloemblaadjes en bladeren ontvangt, begint Varga elk stuk te construeren. Ze voegt de zilveren ontwerpen aan gesneden buizen, die fungeert als een bezel, en giet in een laag hars. Bij het gebruik van bladgoud legt ze eerst een heldere harslaag neer, snijdt daarna en brengt ze bladgoud met een wattenstaafje van 23 karaat aan. Zodra dit geneest, voegt ze nog een dun laagje hars toe gemengd met mica, waar ze een laatste laag hars over giet.In 1995 vroeg het San Francisco Museum of Art me om meer geometrische patronen te creëren gebaseerd op de architectuur van hun nieuwe museum door Mario Botta. Deze dagen, Ik tweak en vervormen beelden om schone, gewaagde graphics te creëren. Mijn nieuwe werk is geïnspireerd op Afrikaanse schilden”, zegt Varga.

figuur met dank aan Victoria Varga.

hars is de lijm die kleur bindt aan sterling. Het bindt ook ontastbare zaken zoals kunstenaarschap, vindingrijkheid en controle over het medium binnen de glans van Varga ‘ s ontwerpen. Hars is misschien slechts lijm voor sommige, maar het is magisch als Varga er klaar mee is.

Seattle Juwelier Lulu Smith was op zoek naar een medium dat haar achtergrond in keramiek en schilderen zou combineren en geven haar meer controle over kleur toen ze nam een hars workshop op de Penland School of Crafts. Ze was verslaafd. In 1998 begon ze met het maken van hars sieraden waarin metaal duidelijk slechts een voertuig voor kleur was.

Smith begint met het verzamelen van acht tot tien stukken die ze van plan is in één kleurgroep te kleuren en krast vervolgens aan de binnenkant voor een betere hechting. Kleine partijen verharder en epoxyhars worden gemengd op waspapier en dan begint de opwinding. Door het toevoegen van een niet-olie gebaseerde materiaal zoals water kleuren, gouaches, acryl, of ruwe kunstenaar pigmenten, Smith kan elke kleur, variërend van doorschijnend tot ondoorzichtig. Zodra pigment wordt gemengd in de hars, wordt het gegoten in de sieraden compartimenten, die Smith scheidt met bezel draad. Het droogt ‘ s nachts, dan wordt vlak gemalen met een schuurwiel.

Smiths heldere, uitbundige werk krijgt zijn glazige dieptes van meerdere gieten, waarbij vele kleuren samen worden gemengd en kleuren worden gegoten in groepen of’ families ‘ die samen zinvol zijn. Smith citeert een liefde voor Japanse strips, die beweging probeert vast te leggen in zijn stilstaande vorm, een langdurige romance met ‘concepts of the future’ en recente ontdekking van synesthesie, als invloeden op haar werk. Synesthesie is een onvrijwillige fysieke ervaring waarbij de ene stimulatie de sensatie van een andere oproept, zoals wanneer het horen van een geluid de visualisatie van kleuren produceert.

“ik ben geen klassieke synestheet, maar ik geloof dat kunstenaars per definitie hun eigen geheime taal hebben in materialen en ideeën, en ik relateer kleuren vaak aan mensen, ideeën of ervaringen en ik weet zeker dat dat gaat in wat ik maak op een bepaald niveau. Werken met hars heeft me nieuwsgierig gemaakt naar kunststoffen en andere alternatieve materialen die beschikbaar kwamen tijdens het industriële tijdperk, en hun relevantie en belang voor Hedendaagse Sieraden. Ze hebben de esthetiek in onze moderne wereld echt veranderd en zullen dat ook in de toekomst blijven doen. Het is dat enorme Onbekende dat me echt opwindt-waar zal kleur in metalsmithing gaan met de komst van al deze nieuwe media? Voor mij persoonlijk zag ik hoe uitdagend het is om met een nieuw materiaal te werken en hoe het kleuren eigenlijk een kunstvorm op zich was.”

Big Pillow bracelet, door Lulu Smith, die gepigmenteerde harsen gebruikt om kleur toe te voegen aan sterling zilver.
Foto: Douglas Yaple.

onvolmaakt, onberispelijk

Brooke Marks Swanson is een geboren colorist. De dochter van kunstenaars die antieke zeefdruk metalen speelgoed verzameld, gekleurde metaal was Brooke ‘ s vroege inspiratie. Het was niet verwonderlijk dat ze koos om te studeren met metaalwerker Billie Theide, die ongebruikelijke media zoals auto-verf gebruikt om metaal te kleuren. Brooke toont haar eigen virtuositeit in de wandtegels die ze transformeert van koper naar de kleuren van robins’ eieren en de Midwestern luchten, met behulp van acrylverf.Brooke rought eerst koperen plaat voor een betere hechting van de verf, dan vormt de randen en soldeert de hoeken en tabs aan de achterkant van haar metalen wand stukken. Ze gebruikt geen primer, maar brengt en verwijdert verf met de hand, schuren tussen lagen. Tien lagen later wil Brooke het koper zien gloeien door verflagen. Nadat ze de laatste laag pigment heeft aangebracht, krast ze de randen van de tegels met een ruw gereedschap en trekt ze er met een graveur in terug om meer koper te onthullen. Zodra het stuk de tijd-versleten look bereikt waar Brooke naar streeft, verzegelt ze de kleur met maximaal vier lagen Renaissance Wax, Polijsten tussen lagen.

Brooke Marks Swanson transformeert koperplaat in fijngekleurde wandtegels door een nauwgezet proces van het aanbrengen en verwijderen van verf, polijsten, graveren en zelfs het toevoegen van kalligrafie.
Foto Met dank aan Brooke Marks Swanson.

“ik word beïnvloed door mapping die is gebaseerd op rasters en plots. Ik haal mijn inspiratie uit luchtfoto ‘ s van landschappen die kleuren, texturen en composities bieden. Ik heb jarenlang prentkunst gestudeerd en had een geweldige professor op de grad school die me vertelde over Wabi-Sabi, de Japanse filosofie die in een notendop gaat over de schoonheid van dingen die onvolmaakt, vergankelijk en onvolledig zijn. Mijn werk is subtiel en verwijst naar dingen in de natuur die je mooi vindt en onvolmaakt zijn. Vroeger was ik purist en in eerste instantie bang om verf aan metaal toe te voegen; nu kan ik niet stoppen met denken over het proces van schilderen, verwijderen, schilderen en tekenen op metaal,’ zegt Brooke.Hoewel Brooke ‘ s eerste taal duidelijk kleur is, onthult de nauwelijks te ontcijferen kalligrafie die door verflagen gluurt de geheime taal van zijn maker.

zes juweliers, die gebruik maken van verschillende low-tech media en technieken, komen op dezelfde plaats: een plaats waar Sieraden kostbaar worden, niet door wat erin zit, maar door wat erop staat. Zonder de hand van de artiest die het medium begeleidt, hebben we alleen maar een stuk metaal.