is het wanpraktijken als een ziekenhuis u te lang laat wachten op behandeling?
we denken vaak aan medische wanpraktijken in termen van directe nalatigheid door een arts of andere zorgverlener, zoals een chirurg die een kritieke fout maakt tijdens het uitvoeren van een procedure en daardoor de patiënt permanent verwond. Niet alle wanpraktijken gaat over wat een provider doet. In veel gevallen gaat het om wat de aanbieder niet heeft gedaan, of beter gezegd, wat hij niet tijdig doet.
overweeg de goed gedocumenteerde kwestie van wachttijden alleen om kritieke medische zorg te ontvangen. Dit is een probleem dat zowel publieke als private zorgverleners teistert. Volgens een 2016 MSNBC rapport, De gemiddelde wachttijd voor zorg op het Ministerie van Veterans Affairs (VA) faciliteiten is ongeveer 21 dagen. Ondertussen, een 2014 overzicht van de ziekenhuizen in de Atlanta gebied zijn gevonden een gemiddelde wachttijd van 24 dagen voor huisartsenpraktijk artsen en 14 dagen voor alle medische specialiteiten.
McKinley V. Verenigde Staten
Wanneer staat een lange wachttijd gelijk aan medische wanpraktijken? Dat is de vraag die momenteel bij een federale rechter in Macon wordt gesteld. De eiser is de weduwe van een man die stierf onder de zorg van de VA. Ze beweert dat de nalatigheid van de VA, inclusief buitensporige wachttijden voor haar man om zorg te ontvangen, zijn dood veroorzaakte.Op 10 augustus verwierp de rechter die de zaak leidde het verzoek van de VA om een kort geding over de kwestie van de wachttijden. De VA stelde dat de eiser ” de relevante zorgstandaard niet kon vaststellen.”Dit is cruciaal onderdeel van elke medische wanpraktijken geval. Eisers moeten aan de rechter getuigenissen van deskundigen overleggen, niet alleen om de relevante zorgstandaard voor een bepaald zorgscenario vast te stellen, maar ook hoe de gedaagde daarvan ten nadele van de patiënt afweek.
in dit geval presenteerde de weduwe twee deskundigen die beweerden dat de wachttijden van het slachtoffer voor kankerbehandeling in strijd waren met de standaardzorg. Specifiek, een VA arts verwezen het slachtoffer naar een expert voor een procedure om de aanwezigheid van blaaskanker te bepalen. De verwijzing gaf aan dat deze procedure zo spoedig mogelijk moest worden uitgevoerd.”In werkelijkheid vond het ongeveer zes weken later plaats. Toen de procedure kanker bevestigde, onderging het slachtoffer nog bijna drie maanden geen operatie om zijn tumoren te verwijderen.Hoewel de deskundigen van de eiser geen “specifieke richtlijnen” gaven voor de maximaal aanvaardbare wachttijd in dit soort zaken, zei de rechter dat de artsen hun mening mochten geven op basis van “hun respectieve praktijken en hun kennis van” de relevante medische literatuur. De VA had dus geen recht op een kort geding over dit deel van de nalatigheid van de eiser.Er zij op gewezen dat de rechter geen uitspraak heeft gedaan over de gegrondheid van dit of een ander deel van de zaak, dat nog steeds hangende is. Er zijn meerdere andere beschuldigingen van nalatigheid, los van de kwestie van wachttijden. De eiser heeft immers ook gesteld dat de VA nalatig was geweest door in het begin niet een agressievere behandeling van de kanker van haar man te volgen en door hem bijna elk bezoek dat hij had toe te staan “door een andere arts te worden behandeld.”