hoe vaak moet ik iemand vergeven voor hetzelfde?
ze deden het opnieuw. Je voelt je gekwetst, gefrustreerd en zelfs boos. Ze braken hun belofte en deden wat ze zeiden dat ze niet zouden doen. Je hebt ze dit al meer dan eens vergeven. En toch deden ze het weer. Zijn ze hopeloos? Liegen ze tegen je? Ze moeten er helemaal niets om geven.
diep van binnen voel je de bittere pijn van hartzeer. Elke keer als ze dit doen, brengt het weer een litteken mee. Snel genoeg hebben je littekens hun eigen littekens. Je bent klaar, klaar om te stoppen. Je voelt je gebruikt en misbruikt. Het is alsof elke keer als je hen vergeeft en ze beloven harder te proberen, uiteindelijk faalt, ze weer een fragment van de band van liefde, familie of vriendschap die je hebt wegscheuren. Je probeert zo hard, maar als het voelt alsof ze niet eens proberen. Het is een vicieuze cirkel, ze doen het, je bent gekwetst, je vergeeft ze eindelijk. Je kruist angstvallig je vingers en wacht tot het weer gebeurt.
net zoals voorspeld doen ze het opnieuw. Je raakt meer gefrustreerd en voelt je alsof je vergeving hen in staat stelt. Elke keer als je zegt “het is’ ok, Ik vergeef je” moeten ze voelen dat wat ze doen toch niet zo erg is. Ze nemen je waarschijnlijk niet serieus en ze denken waarschijnlijk niet dat je serieus bent over dit probleem. Je besluit om ze wat harde liefde te geven om ” hen te helpen.”Je begint een voorwaarde toe te voegen aan je vergeving, zoals” als je het niet opnieuw doet, dan zal ik je vergeven.”Of” ik kan je vergeven als je het stopt.”Je probeert ze te laten zien dat je het meent. Hij of zij verontschuldigt zich opnieuw.
en opnieuw doen ze u pijn. Het moet zijn dat ze niet genoeg geven om wat ze doen. Je pijn begint op te borrelen, en verandert in woede. Hoe kunnen ze zo egoïstisch zijn? Het is belachelijk! Ze hebben straf nodig. Ze hebben vergelding nodig tegen hun oneerlijke en egoïstische daden. Je besluit om je vergeving en acceptatie in te perken, je begint dingen te zeggen als “Ik zal je nooit vergeven.”Je kijkt weg van hen, in de hoop dat de wraak van u zou hen kwetsen op een manier waarop zij u kwetsen. Je gevoelens van goede wil zijn vervangen door het verlangen naar gerechtigheid. Je wilt dat ze voelen wat ze je hebben aangedaan, je wilt dat ze boeten voor hun zonden. Ze hebben je pijn gedaan, nu moeten ze boeten. Hoe kon je hun zonde tegen jou onbetaald laten? Het is niet eerlijk, ze zullen denken dat het ok om je te blijven kwetsen! Nee, nooit! Je houdt je liefde in en geeft ze aan gerechtigheid. “Het is te laat, ik kan je niet meer vergeven.”
HOE VAAK MOETEN WE VERGEVEN?
de Farizeeën vergaven drie keer
de Farizeeën, een religieuze sekte ten tijde van Christus ‘ leven, waren de meest ijverige bijbelgelovige mensen van hun tijd. Daarom leerden ze dat iemand een ander twee keer moet vergeven om de wet te gehoorzamen. En om een echt goede Farizeeër te zijn moest je het beter doen dan de wet (immers, wat voor Farizeeër zou je zijn als je nauwelijks de wet ontmoet en er niet boven gaat? Dus dus, het algemene idee was dat om rechtvaardig te zijn je dezelfde persoon drie keer moest vergeven. (1) tweemaal om de wet te gehoorzamen en nog een keer om er ver boven te gaan.
Petrus wilde zeven keer vergeven
Petrus was al geruime tijd bij Jezus. Hij wist dat Jezus zei dat we een gerechtigheid zouden moeten hebben die groter zou zijn dan die van de Farizeeën (Mat.5:20). Dus Petrus deed wat elke zelfingenomen persoon zou doen en begon zijn gerechtigheid te meten en te vergelijken met een ander. Hij verdubbelde het aantal ” vergeving passes “gehouden door de Farizeeën, en vervolgens in briljante ironie, net als de Farizeeën, voegde een punt boven zijn nieuwe wet, een soort van” kers op de top.”Peter ging van drie keer naar zes en voegde een zevende toe voor het geval dat. Hij vraagt dan aan Jezus (waarschijnlijk wedijvert om brownie punten): “hoe vaak zal ik mijn broeder of zuster vergeven die tegen mij zondigt? Tot zeven keer?”Hij verwachtte waarschijnlijk een schouderklopje, een erkenning dat Zijn gerechtigheid meer dan het dubbele was van die van de Farizeeën.
Jezus zei “zeventig maal zeven”
maar in plaats daarvan verhief Peters een groot aantal, gooit Jezus een nog grotere. Hij zei “niet zevenmaal, maar zevenenzeventigmaal” (Mat.18:22). Letterlijk is dat aantal 490 keer, of tweehonderd vijfenveertig keer groter dan de eis van de wet (volgens de Farizeeën). Commentatoren zijn het erover eens dat dit Hebreeuwse idioom niet bedoeld is om letterlijk te worden genomen, maar in plaats daarvan verwijst het naar een getal dat “onbeperkt” is.”Hun” zeventig maal zeven “is een oud equivalent van ons iets belachelijks zeggen als” een miljoen maal een miljoen ” of iets van die strekking (2,3,4). Een schandelijk getal dat geen einde kent. Dat is het aantal “vergeving passes” die je had moeten voorbereiden voor die ene persoon.
een moeilijke vraag
denk nu aan die persoon die je zo vaak pijn heeft gedaan. Moet je ze nog vergeven? Kun je dat? Kort moeten we opmerken vergeving betekent niet accepteren wat ze deden of zullen blijven doen als goed. Het betekent ook niet een verblijf in een relatie met hen als ze je pijn doen. Het betekent niet dat je beste vrienden blijft. Het betekent dat je ze volledig bevrijdt van schuld en veroordeling in je hart. Het betekent wel dat je geen slechte gevoelens voor hen hebt. Het betekent wel dat je weigert om hun fouten diep in je gewonde hart te verbergen.
kunt u 490 keer vergeven?
hier is een vraag? Laten we doen alsof Jezus alleen het letterlijke aantal van 490 keer bedoelt. Zou je dezelfde persoon vierhonderdnegentig keer kunnen vergeven? Als je getrouwd bent, stel je dan voor dat je echtgenoot je bedriegt of naar pornografie kijkt. Dan vergeef je hem. Ze doen het weer. En nog een keer. En nog een keer. Voor een heel jaar om het eens per week te doen. Je bent boos en kapot, maar het is maar 52 keer geweest! Het is slechts tien procent van de 490, het volledige aantal keren dat je ze moet vergeven. Als ze één keer per week tegen je zondigen, duurt het tien jaar om al je vergeving op te gebruiken! Stel je voor dat je beste vriend je tien jaar lang een keer per week “verraadde”, zouden jullie beste vriendinnen kunnen blijven? Stel je voor dat je buurman jarenlang elke week inbrak in je huis, zou je hem nog steeds kunnen vergeven? Wat als je werkgever je per salaris wat geld afhandig heeft gemaakt? Je zou hem twintig jaar moeten vergeven om alle 490 van je vergeving punten te gebruiken! De meesten van jullie kunnen niet eens twintig jaar in dezelfde baan blijven, laat staan vergeven dat je baas ooit betaalt! Wat als je elke vrijdagavond wordt overvallen door dezelfde persoon in dezelfde steeg? Kun je weigeren hem te haten en hem tien jaar blijven vergeven?
het is belachelijk!
het is schandalig!
het is schandalig!
het is belachelijk!
het is belachelijk!
het is volkomen onredelijk!
het heet Grace.
Jezus roept ons om ongelimiteerde tijden te vergeven, maar we konden nauwelijks 490 doen. Als we eerlijk zijn kunnen we toegeven dat we een probleem hebben om Peters zeven keer te vervullen, of zelfs de Farizeeën drie keer. Maar wat als dit allemaal omgekeerd was?
wat als God slechts 490 keer vergaf?
wat als dat het geval was? Dan zou ik Gods vergeving binnen een paar weken op zijn. Ik zou onvergeeflijk zijn tegen de tijd dat ik vier was. Ik zou onvergeeflijk zijn voordat ik leerde lezen of schrijven. Zelfs als mijn quota elk jaar werd gereset zou ik het niet halen tot Kerstmis met 490 gratie. Denk aan je eigen leven en de vele keren dat je gezondigd hebt. Hoe lang zou je het vol kunnen houden met slechts vierhonderd en negentig absoluties? Een maand? Een jaar? Wat als God zei “Het is te laat “of”ik kan je niet meer vergeven”? Hier is een angstige gedachte: Wat als God jou net zoveel vergaf als jij anderen vergeeft? Hoeveel weken kun je het dan volhouden? Ik betwijfel heel veel. We zouden waarschijnlijk bedden delen in de hel.
en waarom zijn we er nog niet? Dat is het schandaal dat we Grace noemen. Eerlijkheid en rechtvaardigheid zijn normaal en standaard. Genade en vergeving zijn belachelijk en schandalig. Dus wees schandalig; om een bekende hedendaagse filosoof, de Heer Lightyear, te parafraseren, ga en vergeef naar ” oneindigheid en verder.”