hoe Test je een transformator met een Multimeter
het is erg handig voor beginnende radioamateurs om te weten hoe je de transformator met een multimeter moet controleren. Dergelijke kennis is nuttig om de reden dat het tijd en geld bespaart. In de meeste lineaire voedingen is de transformator het leeuwendeel van de kosten. Daarom, als je een transformator met onbekende parameters in je handen hebt, haast je niet om het weg te gooien. Het is beter om een multimeter in je handen te nemen. Voor sommige experimenten hebben we ook een gloeilamp met een kogel nodig.
om verdere experimenten en experimenten bewuster uit te voeren, moet u begrijpen hoe de transformator is ingericht en werkt. Laten we het hier in een vereenvoudigde vorm bekijken.
de eenvoudigste transformator is twee wikkelingen die op een kern of een magnetisch circuit zijn gewikkeld. Elke wikkeling is een geleider geïsoleerd van de andere. De kern is gemaakt van dunne geïsoleerde platen van speciaal elektrisch staal. Een van de wikkelingen, genaamd de primaire wikkeling, wordt geactiveerd, en de andere, genaamd de secundaire wikkeling, wordt verwijderd.
wanneer op de primaire wikkeling een wisselspanning wordt toegepast, wordt in de primaire wikkeling een kogel gevormd voor de wisselstroom omdat het elektrische circuit is gesloten. Een wisselend magnetisch veld wordt altijd gevormd rond een geleider met wisselstroom. Het magnetische veld wordt kortgesloten en versterkt door de kern van de magnetische draad en leidt een wisselende elektromotorische kracht van de EMF in de secundaire wikkeling. Wanneer de belasting op de secundaire wikkeling is aangesloten, stroomt er een wisselstroom van i2 in.
deze kennis is nog niet voldoende om volledig te begrijpen hoe een transformator met een multimeter moet worden getest. Laten we daarom enkele nuttige punten bekijken.
hoe een transformator met een Multimeter correct te testen
zonder in details te treden, die hier niet nodig zijn, merken we op dat de EMF en de spanning worden bepaald door het aantal windingen met andere gelijke parameters
E ~ w.
hoe meer windingen, hoe hoger de waarde van EMF (of wikkelspanning). In de meeste gevallen hebben we te maken met step-down transformatoren. Hun primaire wikkeling wordt geleverd met een hoge spanning van 220 V (230 V in de nieuwe staat standaard), en de secundaire wikkeling wordt verwijderd uit de lage spanning: 9 V, 12 V, 24 V, enz. Dienovereenkomstig zal het aantal wikkelingen ook anders zijn. In het eerste geval is het hoger en in het tweede geval lager.
tot
E1 > E2,
dan
w1 > w2.
zonder enige redenering, moeten we ook opmerken dat de kracht van beide windingen altijd gelijk is:
S1 = S2.
en aangezien het vermogen een product is van stroom I bij spanning u
S = U∙i,
dan
S1 = u1 I i1; S2 = u2∙i2.
van waaruit we een eenvoudige vergelijking krijgen:
u1∙i1 = u2∙i2.
deze laatste uitdrukking heeft voor ons een groot praktisch belang, en wel als volgt. Om het evenwicht van primaire en secundaire wikkelcapaciteiten te behouden, moeten we de stroom verminderen naarmate de spanning toeneemt. Daarom stroomt een kleinere stroom in een hoogspanningswikkeling en vice versa. Simpel gezegd, omdat de spanning in de primaire wikkeling hoger is dan in de secundaire, is de stroom daarin minder dan in de tweede. In dit geval wordt de verhouding behouden. Als de spanning bijvoorbeeld tien keer hoger is, is de stroom tien keer lager dan in de tweede.
de verhouding van het aantal wikkelingen of de verhouding van de primaire tot de secundaire EMF wordt de verhouding van transformatie genoemd:
kt = w1 / w2 = E1 / E2.
uit het bovenstaande kunnen we de belangrijkste conclusie trekken, die ons zal helpen begrijpen hoe de multimeter van de transformator moet worden gecontroleerd.
de conclusie luidt als volgt. Aangezien de primaire wikkeling van de transformator is ontworpen voor een hogere spanning (220 V, 230 V) dan de secundaire (12 V, 24 V, enz.), wordt het gewikkeld met een groot aantal windingen. Maar het heeft een kleinere stroomstroom, dus het gebruikt een dunnere draad van een langere lengte. Hieruit volgt dat de primaire wikkeling van de step-down transformator een hogere weerstand heeft dan de secundaire.
met behulp van een multimeter is het derhalve reeds mogelijk om te bepalen welke leidingen de primaire en secundaire leidingen zijn door het meten en vergelijken van hun weerstanden.
hoe de Transformatorwikkelingen
te identificeren na het meten van de weerstand van de wikkelingen, hebben we geleerd hoe ze zijn ontworpen voor hogere spanningen. Maar we weten nog niet of het kan worden gevoed met 220 V. immers, een hogere spanning betekent nog steeds 220 V. soms krijg je transformatoren die zijn ontworpen voor 110 V en 127 V AC of minder. Daarom, als een dergelijke transformator is opgenomen in het 220 V-netwerk, zal het gewoon branden.
in dit geval doen ervaren elektriciens dit. Ze nemen een gloeilamp en sluiten deze aan op de verwachte primaire wikkeling in serie. Vervolgens wordt één wikkeluitgang en de uitgang van de lamp aangesloten op het 220 V netwerk. Als de transformator is ontworpen voor 220 V, zal de lamp niet branden omdat de toegepaste spanning van 220 V volledig in balans is met de zelfinductie EMF van de wikkeling. EMF en toegepaste spanning worden tegengesteld gericht. Daarom zal een kleine stroom – transformator inactieve stroom – door de gloeilamp stromen. De waarde van deze stroom is niet voldoende om de gloeidraad in de gloeilamp op te warmen. Om deze reden gloeit de lamp niet.
indien de lamp zelfs bij volle lichtsterkte oplicht, kan een dergelijke transformator niet worden voorzien van 220 V; hij is niet ontworpen voor een dergelijke spanning.
heel vaak kunt u een transformator met veel leads vinden. Dit betekent dat het meerdere secundaire wikkelingen heeft. U kunt de spanning van elk van hen als volgt herkennen.
eerder hebben we gekeken hoe een transformator met een multimeter kan worden gecontroleerd en hoe de primaire wikkeling kan worden bepaald met betrekking tot de weerstand. U kunt ook een gloeilamp gebruiken om ervoor te zorgen dat deze is ontworpen voor 220 V (230 V).
nu is het een kleine kwestie. Toevoer naar de primaire wikkeling 220 V en meet de wisselspanning op de uitgangen van de resterende wikkelingen met een multimeter.
het aansluiten van de Transformatorwikkelingen
de secundaire wikkelingen van de transformator worden in serie en minder vaak parallel verbonden. Bij een seriële verbinding kunnen de windingen in en uit de volgorde worden ingeschakeld.
de matching van de wikkelingen van de transformator wordt gebruikt om een hogere spanning te verkrijgen dan een van de wikkelingen. In het geval van een consensuele verbinding wordt het begin van een wikkeling, aangegeven door een punt of kruis in de bedradingsdiagrammen, verbonden met het einde van de vorige wikkeling. Hier, vergeet niet dat de maximale stroom van alle aangesloten windingen niet hoger mag zijn dan de waarde van degene berekend voor de kleinste stroom.
op een telleraansluiting worden het begin of de uiteinden van de wikkelingen met elkaar verbonden. In geval van een kruisverbinding worden de EMFs tegenstroom gericht. Bij de uitgangen wordt het verschil van de EMFs verkregen: de kleinere waarde wordt overgenomen, de grotere. Als twee wikkelingen met gelijke waarden van EMU zijn aangesloten op de teller verbinding, zal er nul op de uitgangen.
nu weet u hoe u de transformator met een multimeter moet testen en kunt u ook de primaire en secundaire wikkelingen vinden.