• Articles
• admin

toepassingsgebied:

door grammaticale fouten verwijst OP naar mijn mening niet alleen naar solecisme, dat wil zeggen naar grammaticale fouten. Ik denk dat hij het gebruikt als een brede term voor alle vormen van fouten met betrekking tot het schrijven.

indien expliciet gedefinieerd, mogen grammaticale fouten niet leiden tot fouten met betrekking tot woordgebruik in plaats van grammatica, en tot problemen die verband houden met de stijl.

bijvoorbeeld

hij gebruikt een lange stok om naar de beker te reiken.

toont een grammaticafout. Terwijl,

hij een lange stok gebruikt om de beker te bereiken.

maakt geen grammaticale fout, maar een woordgebruik. Specifiek, voorzetsel gebruik.

Ik zal de term “taalprobleem” gebruiken als een verzamelterm voor al deze verschillende fouten.

sommige van mijn gedachten

ik ben geen moedertaalspreker van het Engels, en deze taalproblemen achtervolgen me al jaren. Ze blijven mijn academische geschriften vertroebelen en me voor schut zetten in mijn dagelijks leven. Ik moet vechten, en ik Vecht deze strijd. Maar wat maakt deze problemen zo koppig?

grammatica is helemaal niet moeilijk te leren, en ik denk dat de meeste mensen hier het met me eens zullen zijn. Het is volstrekt niet nodig om elk commando op de Chicago Manual of Style of iets dergelijks te onthouden; onze dagelijkse grammatica volstaat onze academische en dagelijkse behoefte. Hoe ijverig en gedetailleerd je je verdiept in de grammatica regels helpt je niet om je grammatica te verbeteren. Je zult merken dat je volledige cijfers scoort bij het doen van grammatica oefeningen, maar hier en daar malapropisme en solecisme begaan bij het produceren van een echte paper.

Chomsky ‘ s theorie (hoewel ik er niet zo in ben) categoriseert de taalfouten in twee typen. De eerste heet competentiefout, wat betekent dat je echt niet de grammatica kent die hier wordt toegepast, of het gebruik van dit woord, of de juiste interpunctie hier. Dit is de moeite waard om op te merken; dit probleem is echter gemakkelijk opgelost als men ijverig is en bereid om de regels te onthouden en te leren.

het tweede type wordt performance error genoemd, die mij waarschijnlijk het meest teistert. Het suggereert dat men fouten maakt (en dat heel vaak doet), ook al kent men de regels grondig in die mate dat ze de regels in hun hart graveren. Dit fenomeen zal gebeuren, en eigenlijk, nogal vaak. Leraren zullen adviseren om te lezen en te schrijven meer, niettemin,” onzorgvuldige fouten ” terugkomen en terugkeren. Na een tijdje wordt men ongeduldig en begint te twijfelen of er een remedie is voor deze onzorgvuldigheid.

de methode van mijn leraar is om je te dwingen eenvoudige en vertrouwde structuren te maken, en dit is gewijd aan het dogma dat men eerst moet leren kruipen voordat men kan lopen en zelfs rennen. Deze methode helpt ook om de logica te organiseren, omdat semantische betekenis niet verloren gaat in mijn ingewikkelde en vervormde zinsstructuur. Nou, het klinkt goed, maar het is gewoon martelend, en het werkt nooit voor mij. Misschien gaf ik het te snel op? Ik zie het nut niet, zelfs niet als ik dingen kan schrijven als “mensen houden van aardappelen. Aardappelen zijn heerlijk. Heerlijkheid is iets waar mensen van houden. Mensen, dus, als aardappelen ” zonder verval.

elke keer dat ik mijn essay ontvang, zullen er toch overal cirkels en onderstrepingen zijn. Het probleem verdwijnt niet, zelfs niet als ik er genoeg van had. Ik moet die magische remedie vinden.

CORRECT?Verkeerd?

is grammaticale deugdelijkheid subjectief? Verandert het gebruik van woorden en grammatica niet de hele tijd? Zijn alle autoriteiten niet debatteren over de meeste van de lastige grammatica kwesties?

is Taal geen communicatief instrument en een cultureel manifest? Is grammatica belangrijk als mensen je perfect begrijpen? Zijn taal ontworpen om te leren, zelfs?

deze onzinnige vragen achtervolgden me en blijven me achtervolgen omdat ik nog steeds worstel in het hopeloze moeras van taalgebruik. Elk stijlboek dicteert iets anders. Een zin klinkt natuurlijk voor de een, maar onnatuurlijk voor de ander. We zouden beschrijvende taalkundigen moeten zijn, maar zelfs beschrijvend, is er een probleem: wie te volgen? Je leraar? Het klinkt verkeerd als je nodig hebt om uw Oxford komma ‘ s te gebruiken, of je moet niet beginnen met een zin met “en” gewoon om tegemoet te komen aan uw marker ‘ s eigenaardigheid.

en waarom zijn we er in hemelsnaam zo bijzonder over als grammatica zoveel kwellingen veroorzaakt voor taalleerders?

EN, NOU, WAT DAN NOG?

ondanks al die belachelijke (en zelfs lachwekkende) gedachten, moet men de problemen onder ogen zien. Ik heb onlangs een nieuw idee over taalproblemen. Als we automatisch iets verkeerd schrijven, en dat fenomeen wordt een beetje gewoonte, kan ik misschien deze gewoonte ongedaan maken.

ik nam de samenvatting van al mijn fouten uit het verleden. Dat zielige handboek is gevuld met het vuil van de misdaad. Alle geregistreerde fouten zijn repetitief en terugkerend. Het lijkt erop dat ik nooit verbeterd en ik kan nooit leren van de vorige fouten.

I dien een snelle wiskundige telling toe. De meest voorkomende fout is die van een bepaald lidwoord, dat wil zeggen, Ik mis vaak een “de” hier en daar. En de rest zijn die van woordkeuze, woordcollocatie, voorzetselkeuze en stijlproblemen.

plotseling vind ik dit een te obscene foto om naar te kijken.

Weet ik niet? Ik besloot om meer te schrijven in het Engels, in eenvoudige zinnen, met behulp van eenvoudige woorden, en wees zo mindful als ik kan. Boor dit tot het een gewoonte wordt. Herinner me al die vier soorten fouten tijdens het schrijven van elke regel. Ik heb geen idee of dit voldoende zal zijn, maar Ik zal gewoon afwachten.

er is toch niet veel wat ik kan doen. Blijf gewoon schrijven, herzien en schrijven.