begrijpen hoe leren gebeurt
Paul: Ik denk dat ik twee dingen heb die uw vraag kunnen beantwoorden.
de eerste is: niet alleen doen, maar nadenken over en begrijpen wat je doet. Het is belangrijker om te weten en te begrijpen waarom en wanneer en in welke situaties dingen kunnen werken of niet werken dan alleen geleerd te worden wat te doen. Je wilt dat leraren en onderzoekers reflecterende beoefenaars zijn; om na te denken over (1) Wat en waarom ze iets gaan doen, (2) Waarom wat ze gedaan hebben op een bepaalde manier uitgewerkt is, en (3) hoe ze het de volgende keer kunnen of moeten doen om effectiever en/of efficiënter te zijn.
ten tweede is dat leren het resultaat is van het verwerken van wat je tegenkomt. Het doel van goed leren en instructie is om deze informatieverwerking te optimaliseren. Dit houdt onder meer in: (1) Weten hoe leerlingen op het leren voor te bereiden (bijv., voorkennis, feed-forward), (2) weten hoe dat proces te vergemakkelijken (bijv., via dual coding, scaffolding, mathemageen gedrag, cognitieve belastingtheorie, gebruikmakend van studiestrategieën zoals spaced praktijk, retrieval praktijk, en/of variabiliteit van de praktijk), (3) weten hoe de leerervaring op te volgen (bijv. feedback, feed-forward, assessment for learning), en (4) het creëren van een juiste context voor het leren (bijv. gesitueerde cognitie, sociaal leren, cognitieve leertijd).
en een bonus derde, gerelateerd aan de tweede is een citaat van Ernst Rothkopf: “je kunt een paard naar water leiden, maar het enige water dat zijn maag bereikt is wat hij drinkt.”Creëer leersituaties die je leerlingen aan het drinken brengen!
Carl: ik kom altijd terug op de vraag wat had ik graag geweten in de eerste jaren van mijn loopbaan als leraar? Wat zou ik willen dat ik mezelf kon vertellen? Ik wou dat ik in staat was geweest om te zien door de verschillende rages en gimmicks die ons beroep lijkt te zijn zo in de ban van. Dit wordt behandeld in het laatste hoofdstuk van het boek dat ingaat op wat we noemen de ’tien hoofdzonden van het onderwijs’, zoals leerstijlen of het idee dat kennis niet langer belangrijk is vanwege Google.Hoewel ik het meest geïnteresseerd ben in de opkomst van het leren van wetenschap, heb ik veel tijd voor Eisner ‘ s idee dat lesgeven een kunst of een soort ambacht is. Ik denk dat de beste songwriters een nummer tot op de essentiële delen strippen of zoals Dylan het noemde, ’three chords and the truth’. Als je eenmaal weg bent van fancy geluidseffecten of oppervlakkige productie, blijf je achter met een akkoordenschema, een melodie en teksten en als ze niet iets waarheidsgetrouw zeggen, dan is het onwaarschijnlijk dat het enige impact zal hebben. Lesgeven is veel als dit-als je alle gimmicks wegneemt, kom je neer op twee eenvoudige vragen: welke kennis wil ik dat ze weten? En hoe kan ik de omstandigheden creëren waarin ze het zich zullen herinneren?