beekforel
het oorspronkelijke gebied voor beekforel omvatte een groot deel van het noordoosten van Noord-Amerika, waaronder beekjes van de Appalachen tot aan Georgia en westwaarts tot aan de Hudson Bay en de bekkens van de Grote Meren.
volgens de visserijbioloog zijn er twee genetisch verschillende beektrouten, waaronder de noordelijke en Zuidelijke stam. De grens voor deze stammen is de nieuwe rivierafvoer in Zuidwest Virginia. De zuidelijke soort wordt vaak gespikkelde forel genoemd en is minder divers, waardoor deze beekforelpopulaties kwetsbaarder zijn voor veranderingen en catastrofale gebeurtenissen.
uiterlijk en grootte
de beekforel Salvelinus fontinalis is een felgekleurde vis met gele vlekken over een olijfgroene rug. Deze forel heeft vlekken langs de bovenkant van zijn rug die wormachtig van vorm zijn. Langs de zijkanten van de forel verandert de kleur van olijf naar oranje of rood. De beekforel heeft langs de zijkanten rode vlekken met lichtblauw omzoomd. Het heeft oranje of rode onderste vinnen met een witte en een zwarte streep. De onderzijde van de beekforel is melkachtig wit van kleur. De kleuren van de beekforel zijn veel levendiger tijdens het paaiseizoen in de herfst. In tegenstelling tot andere zalmvissen heeft de beekforel geen tanden op het dak van zijn bek.Beekforel is over het algemeen langzaam groeiende vis; de gemiddelde beekforel is ongeveer 9 tot 10 centimeter lang. De groeisnelheid, levensduur en voedingsgewoonten zijn afhankelijk van hoogte, beschikbare voedergewassen en watertemperatuur. Bovenwater stromen hebben meestal de kleinste forel, zelden produceren beekforel meer dan zes tot zeven centimeter. In meer productieve meren en vijvers, beekforel leven langer en bereiken lengtes meer dan 20 inch en meer dan tien pond.
Habitat
beekforel leeft in kleine veer-gevoede pons en beken met grind – of zandbodem en vegetatie. De meest cruciale factor in een beekforel habitat is de watertemperatuur. Beekforel gedijen in watertemperaturen tussen 55 en 60 graden Fahrenheit. Deze forel kan korte periodes van watertemperaturen tot 72 graden Fahrenheit verdragen, maar ze zullen 75 graden sterven als ze langer dan een paar uur worden blootgesteld.
de optimale habitat voor een beekforel heeft evenveel poelen als riffles, dat zijn de ondiepe delen van de beek met schokkerig water, een rotsachtige bodem, helder, koud bronwater met een stabiele stroming, watertemperatuur en stabiele oevers met veel vegetatie en dekking. Beekforel is gevoelig voor habitatverstoring, dus een gezonde beekforelpopulatie wordt over het algemeen beschouwd als een teken van een gezonde beek met een goede waterkwaliteit.
dieet
beekforel voedt zich met een breed scala aan organismen. Deze omvatten wormen, plankton, bloedzuigers, insecten, weekdieren en vissen. Beekforel staat bekend als zeer opportunistisch en eet verschillende insecten, meestal de voorkeur aan volwassen en nimf vormen van drijvende waterinsecten. Mieren, kevers en kleine vissen zijn de volgende Favorieten voor beekforel indien beschikbaar. In kleine zuidelijke beekjes voeden de beekforel zich voornamelijk met waterinsecten. In tegenstelling, de populatie van beekforel in grotere noordelijke meren en rivieren voedt zich met insecten en grotere prooien zoals muizen en witvissen.